babacığım günaydın...

gecelerin tükenişini izlerim sabahlara dek.
yeni umutları yarınlara bağlayarak.
gözlerim yarı kapalı aydınlık bir gelecek düşü kurarım sevdiklerime.
sonra aniden kalkarım yatağımdan bir resim albümünde mutlu hatıraları yoklarım.
yepyeni sevgi planlarına gözlerimi yine kapatırken bir gelecek düşü tutuklarım sevdiklerime.
bahçemden bir demet gül karanfil sabah yataklarında yastık uçlarına iliştirerek.
gecenin tutuklu sevgilerini birer birer bırakırım masum yüreklerin derinliklerine.
gecenin tükenişini hızlandırırım gün ışığına çabuk ulaşsınlar diye.
yanlızlığımın ürkütücü boyutunu paylaşırım onlarla gece ve gündüzlerime taşıdığım sevgilerimle.
uyuşuk bir bulut misali kalktıklarında sabahları yanağıma yaslandıkları zaman attığını hissederim yüreğimin.
bir coşku başlar bende bir telaş hizmetliyi melek olarak görürüm kahvaltıya yardım ettiğimde.
domatesler yıldız kesilecek peynirler üçgen yorulmam endişelenme geceden biriktirdim bu sevgileri.
omuzlarımda yumuşacık güçlü bir el babacığım günaydın.

oğuz gölçik yazar...