Zındanlardaki idam mahkumlarının ölüm sessizliği vardı damarlarımda.
Günlerce akan kanı hissetmedi yüreğim ayrılığımda.
Soğuklar sıcaklar aşamadı tenimi, buz kesen yüreğime ulaşamadı, ısı farklılıkları yaşamın.
Bir çingenenin özgürlüğüne adadığı, yokluklar çöreklendi hürriyetime.
Ellerimi tanıyamadım, dudaklarımdaki ıslaklığının tadını silerken.
Gecelerim senden arta kalan zamanlardaki hırçınlıklarımı kabus olarak yaşattı, rüyalarımda günlerce.
Hafızam dolup dolup taştı, kahretsinki sevdamın yarattığı travmalarla.
Mavi gözlerim görmez oldu, hayalinin önüne geçmesiyle, gerisinde parça parça bir hayatla kördüm...
Sevdamı utandım anlatmaya, acze düşmüş benliğim, kişiliğimi silip yok ederken.
Neredeydin?
Neredeydin sen?
Soluklarını yüreğime gönderip, beni tek yürekle ödüllendirip, biriz artık derken şimdi nerdesin?
Haklısın sevgilim, biz tek yürektik.
Ve o tek yürek sende kaldı...


oğuz gölçik yazar...