Seni düşlemek için kaldım burada tek başıma. Diğerlerini gönderip ufkun ötesinde çırılçıplak olgun bir kadın vücudu gibi sere serpe yayılmış uzaklara, o bedenin gölgelerine dalıp çıkıp eğlencelerinde boğulurken onlar, ben oturup da uzun uzun ve rahat rahat seni düşlemek istedim. Oralar sarılara, pembelere bulamaçken, burada çelik mavisi pırıltıları iplik iplik süzülen gri günlerin içinde, göğün yarıldığı bu mevsimde, kasvetime gömülüp hiç olmadığı kadar daha önce, çıfıt çarşısına dönmüş zihnimden pörtleyen hayal meyal görüntülerin ve elimdeki tek bir fotonla sohbete daldım. Siyah beyaz fotondan taşan, bir yandan kibir dolu ama idrakleri zorlayan heykellerde olduğu gibi anlaşılmaz bir güzellik sergileyen o yumuşacık ifadeni izlerken, anlattım sana. Hiç mi hiç anlamayacağını bildiğim halde.

Aklıselim ve makulü dışlayabilmek için kaldım. Gitseydim ben de onlarla, varırdım yanına ama o zaman akıl dolu olmam gerekirdi. Şimdi oturduğum koltuk zangırdarken altımda, sana olan aşkımı gönlümce yaşayıp istediğim her şekilde katledebiliyorum seni. Ah! Yalancıyım. Ben. En başından beri yalan söyledim. Nasıl yaklaşabileceksem sana öyle yaklaştım. Sen merkezli sende gitgide daha da derinlere kulaçlarken sen, ben de helezonik dalgalarda döne döne sana çekildim. Sana giden tek bir yol vardı ve diğer tüm yollara cesim cesim barikatlar kurmuştun. Bu yüzden de ben, yürüdüm o daracık patikada. Ama artık yüreğime sığdıramadığım coşkun dalgalara kaptırabilmek için kendimi, işte böyle yalnız kaldım arada. Bu sefer olduğu gibi, özlemim yenik düştü isyanıma.

Sen en güzeldin ve en güzeli hak edecek kadar akıllıydın. Özgüven dolu dünyanda yama istemedin. Yamalar tecavüze uğramış bir kadın gibi kirletirdi seni. Saydam ruhunda kara kara boncuklara benzeyen izler bırakırdı. Karaltılara olan zafiyetini hep bildim. Ta en başından beri… Ama sen anlamış olsaydın bunu, yanaştırmazdın beni kendine. Bunun içindir ki ben, senin gösterdiği yegâne yolu şaşmadan izledim. Yine de kandım sanmayasın, seninle ilgili tüm gerçeği biliyorum. Bence aşağılık bir tutum bu sergilediğin; ama yine de seni seviyorum. Hep böyle olmaz mı zaten? Sevilenler sen gibilerdir.

Bir umudum var yine de. Belki sen de benim gibi yalancısındır. Ben de kanmışımdır, ha? Ölesiye arzuluyorum bunu. O zaman yansıması olurdun zihnimin. Düşlediğim birliği sağlamış olurduk - her ikimiz de maşuk, her ikimiz de âşık, cesaretsiz zavallılar belki ama gerçek bir aşk yaşamış olurduk. Senin dürüst olmadığın tek bir anı kolladım. Ayıklamaya çalıştım anılarımızın içinden; kolay olmadı. Bir şey hatırlıyorum. Uzun bir ayrılığın ardından kucaklaşmış, sarmaş dolaştık. Sonra baktın yüzüme de ne yapacağına karar veremedin. Ben, hemen verdim kararımı, seni dostça öptüm yanaklarından – dudaklarını arzularken. Ben yalancılığımı, bir adım fazla atamayacağımı bil istedim. Sana karşı dürüst olmak istemiyorum, sen de yalancı ol istiyorum. O an sen de dudaklarımı arzularken, yanaklarımı dostça sık istiyorum. Zaten bu metni de bu yüzden yazıyorum. Bir gün… Bir gün mutlaka okuyacağını biliyorum.

Ah! Senin de benim gibi yalancı olmanı istiyorum, anlasana! Oysa sen güven dolu ve dürüstsün. Her söylediğine inanıyorum, her ne kadar istemesem de!

*

Bir haber bekliyorum senden. Bu koltukta günlerdir oturuyorum gözlerim hedefe kilitli bir füze gibi. Emri aldığım anda patlatacağım bombayı. Emir… Gelse de düş bahçemi hedef almıyor olacak, biliyorum. Yine de arsız bir çocuk gibi hâlâ ağlıyorum istediğim oyuncak için. Sızlanmalarım yapışkan bir sıvı olup gırtlağımda birikti. Güçlükle nefes alıyorum ama ölmüyorum. Haber göndermek yerine rüyalarıma giriyorsun; dün gördüm seni. Denize dalıyordun. Bunda sorun yok da, daracık bir gövdede sıkışmış kocaman iki karpuz gibiydi popon. Giydiğin mayoya sığmıyor, taşıyordu ondan. Garip, çok garip… Basık diyebileceğim –doğrusu çirkin- bir popon var oysa. Bunu üzerine de baya kafa patlattım. Nihayete erdim sonunda: Sen düşlerimde daha mı güzelsin!

Yaşam çok kısa ve ben de öleceğim. Yollar çatallanmıyor. Tek bir istikamet var ve hepimiz dünyadaki en büyük korkalarız. Bu yüzden de seni görmek istemiyorum. Küçük parçacıklarla yemlenip kendime sığınarak yine, düşlemek istiyorum.