Gözlerinin ışığa doyduğu
Kaderine çakışık
Aynı zamanda paralel bir kaderden
Elemleri bitiren kadere...

Bu gün bir meleğin nurdan eserini
Hayran gözlere sergilediği gün
Senin gözlerinin ışığa doyduğu gün
Biz kör olmuşsak
Bu geceyi kutlayacak
En son kişi olsak da
Kederin tavan yaptığı
Anasonlu gecelere
Gebeyse gün...

Hilkat taşıdığı zulüm heybesi altında
Büktü boynunu
Günse gözün tonunda ağaçlar barındırır
Kıskanılır hilkat kambur altı sırıtışları sebep
Aşkı kifayetsiz duygularına
Ret etseler de aşlarını aşkı moda bilenler
Aşk bulur onları da..
Gün nice hasretlere gebedir
Bir eksik iki fazla fark etmez
Gece gelecektir
Rutubetli yalnızlıkları
Kendine has siyahıyla sunacaktır
Rakının yanına meze diye...

Saki sarhoş maşuka sorar
'nereye kadar Acı'
Maşuktan cevap:
'nereye kadar Aşk'

Bir hikayedir bu
Sen ben anlaşılır
İki kişilik bir oyunda
Üçüncü şahsın şiirini / yazdıran nedir
Bir şahısta benden / elimdeki sigara
Senin kopyan duman ciğerlerimde
Gitmeye...
Bitirmeye...