Gökyüzüde bir kilit
Yeryüzünde bir kilit
Elimde de iki anahtar
Elimi uzatıp gökyüzüne
Çeviriyorum..

Ağır ve gıcırtılı bir ses
Kulaklarımı inceden okşuyor
Fezada ilerleyen bir göktaşı gibi
Dokunsa, yıkabilir belki dokunduğu yeri

İçeri adımlıyorum kapı açıkken
İçimde kırıntılı düşler
Kırılıpta içime düşen hüzünler de
Deniz içinde yüzen balıklar gibi
Başıboş...

Besleniyor herşey yüreğimde
Bir bir demleniyor...
Ne zaman başlasam biriktirmeye mutlulukları
Öğreniyorum ki;
Mutluluğun çaba gerektiren birşey olmadığını
Gelgelelim bunu kendime
Öğretemiyorum...

Çocukluk sonrası yaşamda
Ne kadar da bağımlıymışız acıya
Damarlarımıza zerk edilince
Görüntüm bile oluşuyor hemen
Aynalarda...

Oysa acı çaba gerektirirken
Mutluluk hiçbirşey gerektirmez
Sadece gönlünün kapısını açmayı
Bil...