Seni karışılıksız, hesapsız sevdim ben
Sevgimi sana hiç açmadım
Yalvarırcasına dil döküp
peşinden hiç koşmadım
Diz çöküp önünde
ayaklarına dolaşmadım

Hoyratça tüketmek istemedim sevgimi
İçten içe yanmayı seçtim ben
Seni de yakmamak için olsa gerek
Sana fazla bulaşmadım
Gelmedim üzerine
Haddimi bildim, sınırları aşmadım

Bir şey beklemeden, bir şey istemeden sevdim,
Sadece sevdim, seni sevmeyi sevdim
İçimdeki yangınları bilip de, acıma bana diye
bunca yıl sana yaklaşmadım
Bu sırrı gömdüm yüreğime
ve inan kimseyle paylaşmadım

Sana sevgimi belli etmedim
Senden hiç söz almadım hayatının herhangi bir döneminde
Beni sevdiğini de kanıtlayamam kimseye
Ama o gözlerindeki ışıltı var ya
Biliyorum, o ışıltıda bana ait bir şeyler var,
Hiç paylaşmamış olsan da sözlerinle
Bana ait bir şeyler var yüzündeki tebessümde

Hissedebiliyorum, seninle her karşılaşmamızda
Sanki bir sırrı açığa çıkarmak istiyormuşçasına
Öyle içten, derinden bakıyor ki gözlerin
Zırhımı deliyor, batıyor kalbimin orta yerine
Ve yıllardır orada hapsolan ne var ne yoksa
Sâfi mâna olup akıyor bir kalpten diğerine

Şimdi yıllar sonra ilk defa
haykırmak istiyorum tüm kalbimle
Ama başka söze ne hacet,
Artık var gerisini sen anla
Ya da az daha sabret, az daha,
Ne de olsa sabretmesini bilene
tüm sırlar ayân olur zamanla!