Anlamıyor musun?
Biz diye bir şey yok!
Hiç olmadı, olmayacak
İkimiz de istesek bile…

Yersiz umutlarımız boşa çıkacak
Uzanan ellerimiz havada kalacak, kavuşmayacak
Tadını hiç bilemeyeceğim dudaklarının, ne acı!
Şöyle doyasıya sarılamayacağım sana
Teninin tuzuna hasret kalacak bu dudaklar,
Yanacak, kavrulacak…
Saçlarının arasında gezinmeyecek ellerim
Yani kısacası, anlayacağın
Yaşanması gereken her ne varsa
hep eksik kalacak

o yanındaki ben olmayacağım sevgilim
olamayacağım…
bizi seven ve yasal olarak hak edenlerin gölgesinde geçecek ömürlerimiz
doğal olarak ve olması gerektiği gibi…
o büyük aşktan yoksun geçecek

hep böyle yedek mi kalacağız birbirimize
hep böyle ayrı mı düşecek bakışlarımız
Ola ki sevgimizi paylaşsak
herkes bize garip davranacak
konuşmayacak dışlayacak
sanki sevmeye hakkımız yokmuş gibi
oysa iki kişi birbirini gerçekten sevdi mi
dünya üzerlerine gelse yine yıkılmaz umutları
engeller yıldıramaz, vazgeçiremez onları

içimde o seni seven çocuk var ya
o hep çocuk kalacak
ve o çocuk hep sevecek seni,
her ne olursa olsun sevecek…
sen sevmeyecek dahi olsan,
ola ki vezgeçsen bile,
bir daha seni hiç göremeyecek olsa bile ömrünün sonuna kadar
yine de sevecek…

İşte bu yüzden o çocuk hiç büyümeyecek
Yakınında olamasa da
Nefesini hep en derinde, taa içinde hissedecek
yılmadan, usanmadan
bıkmadan sevecek
tâ ki son nefesini verene kadar…

ama sen sakın orada biter sanma bu sevda
ölüm bile karşı koyamaz bu aşka
ölüm dediğin son değil ne de olsa,
Anca başlangıçtır yeni bir hayata!