Sana kavuşma ihtimalini çoktan geçtim ben… Şimdi sana kavuşamamayı düşlüyorum. Seni gözümün önünde tutup da, ellerini tutamamayı… Ne de olsa seni uzaktan sevmeyi seçtim ben. Yokluğunda var olmaktı kaderim; Kabullendim, direnmedim.

Ama sen öylesine yoktun ki; varlığını bilseydim, hissetseydim eğer, yeterdi bana..

Kalbimin kıyılarında gezinirken ben, sen çok uzaklardan geçen bir gemi olsaydın, ufukta bir nokta kadar bile görebilseydim seni, o da yeterdi...

Öyle ya, ne de olsa seni uzaktan sevmeyi seçtim ben... Hiçbir zaman sana yakın olamadım ama,
hislerime karşı koyamadım da…

Sana kavuşmamayı özlüyorum şimdi. Sokakta rastlayıp da bir selam vermeden gözden kaybetmeyi… Sesini duyacak kadar yakın olup da sana haykıramamayı… Aynı odada oturup da gözlerinin içine bakamamayı düşlüyorum.

Şu avunmak istediğim ayrıntılara bir bak!
Evet, sana kavuşmanın çok ötesinde şimdi bu aşk...

Bir kürek mahkumuyum hasretin gemisinde. Gitgide senden uzağa kürek çekiyorum,
açılıyoruz enginlere. İşte şimdi o ufuktaki gemi ben oldum; ya sen ne zaman çıkıverdin sahile?
Demir alma daha vakti gelmedi mi, söyle.

Aynı gemide olma ihtimalimizi zaten çoktan geçtim ama, aynı anda ikimizin de kıyıda, veya
ikimizin de denizde olma ihtimali olmayacak mı hiç Allah aşkına!



27.02.2008