Bir varmış bir yokmuş. Böyle başlardı değil mi masallar? Artık masallar böyle başlamıyor.
Hangisi gerçek masal onu da bilmiyorum aslında.
Çocukken dinlediğimiz bir varmış bir yokmuş diye başlayan masallar mı yoksa hayatta bir var bir yok olan masallar mı?

Unuttuk. Gerçeği unuttuk, gerçeğin ne olduğunu unuttuk. Önemli olmayı unuttuk, önemli oldurmayı unuttuk. Zor geldi her şey ve zor olan her şeyden kaçtık.

Bazen zoru sevdik, zoru güzel sonuçlarıyla sevdik. Ama çoğu zaman kaçtık, bazımız hep kaçtı, bazımız güzel sonucu olmayan zorun ardından kaçtı. Artık masallar da kaçan daha çok.

Bize çocukken anlattıkları gibi değil masallar.

Belki hep o çocukluk masallarını aradık gerçek hayatın zorlukları içinde. Hep bir arayış içinde olduğumuz için miydi bu vazgeçişlerimiz?

Her yanımı sarmış bu varla yok insanlar. Hem var hem yok insanlar. Kimse için önemin yok, kimsenin önemi yok senin için.

Ama masallar böyle değildi. Hep birileri için önemliydiler, birileri onlar için önemliydi. Hep beraberdiler. Bağlıydılar masal kahramanları. Her zaman vardılar. Hiç zarar görmezdi onlar. Görseler de hemen ayağa kalkarlardı, kalkmasını bilirlerdi.

Masal kahramanı olmak zor muydu? Var mıydı kahramanlar hayat masalın da? Varsa neredeydiler? Bulunur mu onlar? Bulur mu onlar diğer kahramanları?

Kahraman olabildik mi? Kahraman olmak için ne yapmak lazım? Bir masal içinde olmak şart mı, kahraman olabilmek için?

Biz bir masaldayız zaten hayat masalı. Çocukken dinlediklerimize hiç benzemiyor. Hangisi gerçek ? Hangisi?

Yarınımız yok. Yarın zaten hiç olmamıştır. Hep bugün vardır. Belki de bugün de yoktur. Şu an vardır. Şu an.

Anı yaşıyoruz işte. Düşünmek istemeyenler için, hayata katlanmak değil hayatı yaşamak isteyenlerin seçimi, anı yaşamak.

Ne var ki sanki doyasıya yaşasak, her şeyi değerlendirsek. Bir gün dünü yaşayacağımız zaman emin olun ki yaptıklarımız için değil yapmadıklarımız için pişman olacağız.

Her şey anı yaşamaya çıkıyorsa anı yaşayalım. Belki biraz zorlanacağız ama diğer zorlukların yanında lafı edilmez bir zorluk bu. Kim bilir belki o zaman kahraman oluruz, kahramanımızı buluruz, gerçek masalımıza kavuşuruz. Gerçeğe. Ve yaşarız masalımızı doyasıya.