şarap mahzeninde seraplarını yıllandıran,
ve kendi sarkıttığı iplerle,
ara sıra halkın arasına inen kukla bir kralım.
mikro ironik tartışmalar yüzünden,
koptu işaret parmaklarım.
bu nedenle hep iki eksik kalır sona doğru sayışlarım.
bütün nefretlerimi;
lahım suratlı düşmanlarımın
mazgallara benzeyen dişleri arasına bıraktım.
yani yavandır, dudaklarımla öldürdüğüm cesetlerde adım.
bütün yüz ölçümlerimi,
daha fazla serapa şaraplanmak için,
hiç çölden çıkmamış bir bedeviyle takasladım.
bu değersiz değiş tokuşun sebebidir iç ayaklanmalarım.
kraliçemi taç merasiminde,
tacı kalbine kondurmaya çalıştığım için kaybettim.
o günden sonra bir aynaya şaklaban ismini verdim.

kale duvarlarıma düş kazalarımın resimlerini çizdirdim.
ülkemin en beceriksiz ressamlarına.
ne zaman binlerce tümcesiyle anlamlar ordusu yaklaşsa sınırlarıma;
sınırlarını aşan anlamsızlığım yüzünden,
dağıttım bütün tümcelerini o ordunun.
bu yüzden sayfalarca ayaktadır yıkılmışlığım…


Mustafa Durukan