yarım bıraktığım her şiir,
adını koyamadığım bir savaşın mağlubiyetidir.
sargı bezidir bazen umutlarım,
narkozsuz neşterlenmiş düşüncelerime.
ve her platonik umudum,
intihara müteşebbisimdir.
beslenmemiş her sevgim.
hergün üvey bir çocuk getirir,
kimsesizler yurduma.
ben kendine yenik düşmüş,
bir komutanım.
ordularım sayısız küfürle donatılmış
ve küfürsüz bir hayatı seçmişim.
bu çelişki,
iktidarımın ölüm cuntacılarına davettir.
ve kan
her davetimde saçılan,
yıllanmış bir seraptır.
on gıyaba bir idam,
bir idama yüz can kaybedince,
cellatlığı bırakmıştır kör hayallerim.
çünkü kesilen her zaman kendi parmağımdır.
ve parmağım geleceği gösteren pusulamdır..
misallere,masallara,velhasıllara,
doymuş bir çoçuk doğururum her sabah.
ve her sabah kapıları zencirli bir evin,
anahtarını pencereden bırakırım boşluğa.
ki attığım her anahtar,
bir çilingirin eline düşer.
ve aslında o kapı hiç bir zaman,
zaten kapanmamıştır.
o kapıyı kapalı gören gözlerimdedir.
ve kapıya koşmayan ruhumdadır suç
bir milyon ölüm,
her gün bir ceset,
her düşte bir sala.
ve gün be gün
deja vu......

Mustafa Durukan