SENDEN UZAKLIK,SANA YAKINLIKTIR

O kahverengi, derinlikleri gizleyen bakışlardan ayrılık, ne kadar da buruktu, tutsak etmişti ruhumuzu, bedenimiz ne kadar ayrı olacaksa da. Gitme kal diyordu beni hayra yönlendiren o hakikat. Ama git diyen sahtekârlar vardı. Sana göre değil diyordu.
Giderken kalbim orada kalıyordu. Seni bana yakın hissettirebilecek bir yerde. Belki mihrabda belki minberde. Beklide dışarıda avlu önünde. Yakınında olabilmek, mekân beğenmek olmasa gerek.
Yaratanın verdiği akıl, sizinde himmetinizdir, bu bir araya getirebildiğim cümleler. Tut ki başlangıçtı bu ilahi aşka. Sizin aşkınızın yanında bu aşk paramparça. Bu aşk yetim, bu aşk öksüz, bu aşk kimsesiz. Benlerin pisliğinde açan gül gibidir bu aşk. Umarsızlığı, umutsuzluğu lügatinde bulundurmayan bir aşk. Paylaşmayı, su ikram etmek kadar basit (!) hissettirdiğiniz bir aşk. Benimkisi aşk zannettiğim bir his olsa gerek. Harda yanmadıkça, Yaradanda yok olmadıkça; divanelik mi benimkisi? Ya da düşünmek mi aşkı? Âşık olduğumu zannetmek mi? Bir anlık m,bir zamanlık mı? Tanımlayamadığım bu bir sayfalık aşkı.
Sahabenin aşkına tüylerimin ürpermemesimi? Hallacı Mansur’un derisinin yüzülmesimi, elif’in ye’ye uzaklığımı, bir o kadar yakınlığını anlayamamak mı benim aşk muammam. Zihnimi ebediyetle meşgul etmemmi küllendiriyor bu aşkı? Bendeki aşk yansın, ciğerlerimi kavursun. Övmeye kelimelerin tükendiği, adını anarken tüylerimin diken diken olduğu HZ. EBU BEKİR (R.A.) gibi.
EY EBA! Duyuyorsan beni, benim için de dua et, aynen yansın ciğerlerim senin gibi. Dua et kalkan olsun bedenim, kâfire bu aşk için. ‘Bana SENİ gerek’diyeyim,bütün dillerdeki kelimeler anlamını yitirsin. Ki ben o mübarek SAD taklidi olabileyim.
Et ki; bu yazdıklarım, bu kâğıt parçasında başladığı gibi bitmesin. Bu kâğıttaki, ben yanmadan yanıp tutuşmasın. Et… Hiçbir şey olamazsam bu kapıda paspas olayım. Et ki; gerçeği, gerçek aşkı bulabileyim.


www.pusluhuzur.desenblog.com