KAİNATIN EFENDİSİNE

Yalnız size mahsus bir hayatın yaşam kıyısında değeri zannımca paranın geçmediği zamanlarda bile meta değeri taşımayan atom yığınlarıyız. Yalnız sizin için var olan kainatı kainattaki manasız atom yığınları işgal etmekte. Size uzak belki de milyonda bir size yakın. Ama hayatımız hep size tezat. Hep yağmanı bekledik gönlümüze ilmik ilmik. Ama hiç duasına çıkmadık yağman için gönlümüze.

Hep gelmenizi bekledik hiç gelmeyi düşünmedik. Çünkü hep kendimizi düşündük. Hep kısacık hayatımıza kısa yollar oluşturmanın derdindeydik. Ve hep umarsızdık yaşanması gerçek olacak şeylere karşı. Uzun zamanlı maddenin yıllar sonraki manasını yalnızca bir parça bezin ve bir avuç toprağın örteceğini bilemedik. Bazen çok istediğimizi sandık. Aslında sandığımız bir sandık dolusu yalan dünya kadar yalandı.

‘Neyse’ ve ‘keşke’ diyerek tükenen hayatımıza bir gün ‘vahlar’ ında karışacağını aklımızın en ücra köşesinden dahi geçirememiştik. Vah ki ne vah. Bedenimizi hücre hücre istila etmiş. Ve gözün görememesi kalbin nahoşluğu vahlardan da öte. Burada gelemedik oraya geleceğimiz zamanda görememek cehennem ehline karşı ölümün boğazlanması kadar anlatılamayacak korku. Zarib in gölgesi dahi olamadık. Zarib gibi bir seçilmiş. Yine neyse demek düşer payımıza. Ama keşkemizi de öylece yetim bırakamam. Ahhh keşke.