dağınıklığı ve yüzünü unut..
kitaplarını ve yerdeki puseti unut.. içine adını yazacağım karalanmamış kayalıkları unut.. tahriplenen gökyünüzünde damla ve ..kerpeten.. içinde kırıldığım adımı unut..
hecelenmedik ve öpülmedik teni kalmasın yatağımın ve üstüme akan sözlerin izi kalmasın içinde.. söylemeden önce hatırladıklarını unut.. ve ateşten devinimlerin etrafında dönelen ayak seslerini unut.. bu seni ilk el beni anlatıcı yapar çünkü.. sigaramın elime bulaşacak olan kokusunun henüz susuyor olduğunu /o ateşe uzanan ellerine bak ve şimdi unut..
dağınık geliyordun yüzüme.. bakışlar arası bir kuyu içine sığmaya çalıştığın ve geri çektiğin anladıklarındı.. beni kadın seni korkak yapardı bu ırmak yatağı /bir ırmağı vurup okyanusta boğulmayı unut.

bir çiğ kulubesi yükseliyordu bir kıştan.. dumandan sesler diğer kasabaya varana dek aynı hikayenin söküklerini dikiyordu iğne'leyici sözcüler.. sözcüler.. hayatın tamir sınırını bileyleyenler..
ellerinde ve önlerinde adımlanan seferler.. sunuma hazır çizgileriyle sözcüler.. aşağı kasabanın belirgin hatalarını altlarında çizgili kırmızı halılarda yürüdüler.. gökten bir dolum iniyordu.. yağmur ve Ay kararıyordu.. kırmızı hatalarıyla bir izdüşümü suretin suretiyle aynı gün ömürlerde tekrarlıyordu..
sözcüler.. iri figürler.. aynı hikayenin sökükleriyle iğneleyeneler..

yüzündeki ben mevsimiydi.. dağınık bakışlarından gelen ve yüzündeki bir mevsimden giden usta bir terk ediş biçimiydi.. seni ve beni unut.. bizden gelen tüm sesler dumandan fikirlerle yukarı kasabaya varmıştı çok'tan.. bu ırmak yatağında dalga dalga çarpılmayı unut..
tüketin sınırı +18 ve /yutkunmak seni.. sağır ve ağararak saçlarıma asılan gün dönümü kavşağında.. kelimelerden saçlarıma asılıp surları senden bana zapt etmeyi unut.. beyaz terk edilişleri ve sızmanın kalbine yuvarlanışını /önce elindeki kadehin hafızasını dudaklarına dayayıp.. kendi içine kapanıp içine çekiyor olduklarını da unut.. beyaz saçlarında yanıp sönen karalardı onlar.. ve geceye atılan kurşuni izlerdi yıldız sayılanlar.. koparılan fikirler ve devasa gülücükler saçan kızdan kuleler.. tırmanıp bir yokuşa tırnak içlerine dek dolan toprak çokluğu /cümle içleriN.. ve geçtiklerin senin hüner bildiğin kadından zaferlerin.. şimdilerde aruz ölçüsünde inleyen yatak örtülerin senin.. kırışmış bir alın veya çarşaf araası bir kara.. kalemden ve gövdenden damlayan o kızların ve oğlanların.. tüm hayatların.. ve bitirdiğin.. hünerin..

bir çığ yağıyordu.. yuvarlandıkça büyüyen günlerin altında ıslak ve tok kalan bir düş bahçesiydi gövden.. buradan bakılınca meyveleri topalamaktı tek gayem.. üstümde yılların ağır izi ve sadece düş ün cesi.. yetiyordu dokunarak anlamaya.. ve beni üstüne örtmeyi unut.. soğuk değildi az öncesi ve biriken ne varsa toparlanmadan henüz ham.. ve let edasıyla oynanan karşımda bir sahne kemiğine dayanmış iki adımdan birinin toza bulaşıp kalbime dolması kadar her şeyin anlatılabilir olduğunu unutuyordum az kalsın.. az kalsın diyordum ve bitmediğini görüyordum kalanın.. sözcüler vardı.. dumanları iğneleyen.. dilimdeki kemiği dirilten ve kenetleyen.. sözler vardı.. izlediğim toza dumana katılmış iletişimin mıhına kazılmış biçimde ve türlüce etrafımı çevreleyen.. portresi yetiyordu gövdesiz ve çerçevesi bir günün.. şehirsiz.. ve sureti biçimin.. renksiz.. yetiyordu yetim.siz.. aynı hikayenin sökükleriydi bunalr.. kar beyaz rüzgar yatay eserdi yüzüme.. ayaklarımda gitmediğim yol haritası.. önümde bilmediğim geçmiş patikası arası duyulmaz olan anlaşılırlıklar kaldı..

koynumda dönelmeyi unut.. kalbimde çevrelediğin ateş kes! i.lan sesini.. kalbim çevresinde dans edip yerli tabanlarında ezdiğin kendine ..inanmamayı unut.. bu seni ilk el beni de anlatıcı yapar çünkü..
elimdeki sigaraya uzan.. aşkı yeniden kuşanmalı şimdi.. /ateşe uzan bunu yinele ve sana değen yerlerinden tüm geçmişini tek ezberle! ve bana unut..