Akşam saatlerinde ve gece yarılarında küçülürken her bir yer.

Bir İstanbul olayım; kuru köprü gövdemde, boğazda düğümlenen gemiler eşliğimde, ağlayamadığım bir İstanbul olayım.

Gece yarılarında, sokaklarım vatan o vatanımda gece yarıları volta atan , ben olayım.

İstanbul olayım ben, akşamı olayım, balıkçı sığınakları ve yağışları olayım.

Yaprakları yavaş yavaş eteğimde kuşlar alkışlansın, Orhan Veli dinlesin; ben İstanbul olayım.

Rüzgar gri tepsi, bir taç gibi heybetli; İstanbul'u taçlarken kuşlar, İstanbul şimdi ben olayım.

Martılarım sular seller, İstanbulda değirmenler ve aşıkları birer birer; ben İstanbul olayım.

Belki göğsümde hançerlenen bir rıhtım, gri kayaların deniz fenerleri ve balıkçı ağlarım, ah ağlarım; balıklar içimde yüzer, söz.lerim biter birer birer.

İstanbul olayım; bileklerimden sarmalı, ellerimde hapis, ellerimde sakin tavırları;
çocukların kalabalık bakışları, ah o balık kokuları ve avcıları.

Birilerim olsun, kalabalıklar ortasında yalılar gibi sefa sürüldüğüm, cadelerimde dolaşan bir kentin ihtiyar gövdesinde doğan hayatlarım olsun.

Bir yüz düşüyor yüzümden, kaygan nefesimden bir bulut, soğuk bıçaktan beyaz soluk, İstanbula ağlarım; bir yüz düşüyor önümden, belli ki ağlarım ve soluk ağlar soluğum. tutarım; İstanbul benim olsun.

Birilerim olsun kalabalıklar içinde, İstanbulum olsun ince nefesimde,
kalabalıklar derinim,
bir kentin ihtiyar ellerinde hayat bulan çocuklarım, İstanbul olsun .

İstanbul ben olayım, tüm çocuklar beni bulsun..