"Düşünülecek bir aşk değildi/ yaşanılacaktı!"

Yalnızım… Aslında nereden bakarsan bak, hak ettiğim yerdeyim. Biraz yağmurlu e biraz da hüzünlüyüm. Bil ki, bir ömür kısa gelir seni yaşamaya… Bir ömür sadece kaşına gözüne, bir ömür gamzene ve bir ömür ellerine yakışır bu hayatta. Dahası da var aslında… Ama elimde değil seni anlatmak. Hiç kolay değil! Daha düşmemiş bir yağmur tanesiyken, düşeceğin yeri kestirmek inan “aşkı bulmak” ve yeniden senli yarınlara koşmak gibi…

Bak ufak bir şiir sana, sesleniyor:
“Bir mevsim yapıyorum sana ellerimle,
Bir papatya ekiyorum gül oluyor.
Gülü alıp göğsüme dayıyorum,
İnan bana sevdiğim “sen” oluyor..."
(Bak ufak bir şiir sana, aşkımı anlatıyor.)

Bu üç harflik kadın vurdu beni. Aşk olan yerime kendi ismini kazıdı. Evet, bir kadın ki yüreğimdeki sırra mazhar oldu. Şimdi başka birine versem kalbimi, hani oldu ya “seviyorum” desem, aşk bir daha uğrar mı yüreğime… Sana soruyorum işte/ hadi cevapla? Belki duyamam cevabını ama emin ol, hissederim… Yoksa bu kadar yaşar mıydım sanıyorsun? Çünkü sevgidir bu…

İçime dökülüyor hayalin ve ben kapanmasını isterken yaralarımın, git-gide daha da derinleşiyor. En yükseklerden gözlerime iniyor yağmur damlacıkları/ nefesim kesiliyor/ uzaktan bir gülüş ansızın yüzüme seni fısıldıyor:"gelecek aşk ve sen benim olmadan, rüyalarda hiç olmayacak..." Ve sen olmadan zaten "aşk" olmayacak. Bir güneş daha doğmayacak bu şehirde. Sen uzaklardayken, yani kendini öyle sanarken-ben kendimi rüzgara kaptırıp seni aşka sürükleyeceğim... Çünkü içime dökülüyorsun.

Lakin gülüm hayat parmak izlerimden sökülüp gidiyor... Ben sensiz anlamımı yitiriyorum. Kimliğimin harfleri eksik yitip-gidiyor herşey... Bir gamzeli gülüş içindi sevgim, unutma! Beni daha fazla kendimle baş-başa bırakma!

Dedim ya... Çünkü sevgidir bu, nereden bakarsan bak!


emre onbey