Son diyorum,
Sonsuzluğa uzayan
Issız sokaklarda…
Tek başınayım işte
Ben ve ben!
Halbuki ne çok istemiştim
Ben ve sen olmayı
Soğuk kış gecelerinde,
Yüreğimi ısıtacak bir sen olmasını.
Olmadı canımın içi,
Gözyaşlarım hiç son bulmadı.
Sen hiç yanımda olmadın.
Seni, sende yaşamadım ben
Kaçamak, umutsuz bakışlarda tanıdım aşkı
Duygularım karamsar ve ürkekti
Gözbebeğimin ortasında hep bekledi,
Akmak için bir damla yaş.
Çoğu kez kuytu köşelerde haykırdım,
Kimsenin işitmediği, hissedemediği bir sesle.
Gitmeliydin, ama gidemedin.
Çıkamadın habersiz girdiğin gönlümden.
Halbuki bilseydin ne izler bıraktığını,
Ne yaralar açtığını yüreğimde
Bekler miydin o zaman?
Hiç düşünmedim,
Hiç ihtimal vermedim.
Çünkü sen sadece,
Arkana bakmadan yürümeyi bilirsin.
Yüreğin merttir, yiğittir belki
Hatta sevmeyi de biliyor olabilirsin.
Senin de gözlerin yaşlarla tanışmıştır mutlaka
Ama bekleyemezsin, umutsuzca sevemezsin
Gülüşlerindeki hüznü, herkesten gizleyemezsin.
Söyle hadi,
Sen benim gibi sevemezsin!!!