365 yaprak daha yırtarken takvimden benden 365 kere daha uzaklaştığını hissettim bugün.Ve her ne kadar gözlerimi kapayıp yarı ölümün kucağına atıp senden başka limanlara yelken açmak istesem de yakıtı tükenmiş gemi gibi saydım yerimde.Sabah gözlerimi açtığımda,tatlı bir ''Günaydın'' yerine senin sesin geldi meçhulden taa kulağıma.Rüyalarımı zaten sorma başrolde sen...
Gönül lugatımda sana hala isim koyamamışken kurmaca dünyamın merkezinin temellerini atmıştım belki de seninle.Temeller çabuk çürümeye yüz tutunca hayatımın merkezinde bir şeyler yıkılıyordu yavaş yavaş..Ve bugün her bir yabancı ağzından duyduğum ''İyi ki doğdun'' haykırışları bu dünyamın ölüm çanı oldu sanki.Üflediğin mum kadarınca yakıp geçtin o gizemli dünyamı belki de..Ve bu gündökümünden bana arda kalan bir mum ve donuk hayallerim oldu..Ve de hala sığınabileceğim sonsuz bir güç...