benim şiirlerimin dili ''sen''ce konuşurken , sen samimiyetsiz sevgilerini tema etmiştin şiirlerinde..
sevdin sandığım o yürek kaç kere daha kalacak ayaklar altında.. Herkes ''artık ayağa kalk'' der ama elinden tutup kaldıran olmaz çocuk bilesin..
.
Birkaç ay önce ünlemin olan o yüreği parantez içine alırsın bir süre sonra... kesme işaretiyle ayırırsın diğer yüreklerden...
Zamanla soru işaareti olur sende..Ve en sonunda ''nokta'' dersin.... Cümle burda sona erdi işte.... Ve o kelimeyi sığdıracak yer
bile bulamadın hayat cümlende... Yapbozunun bir parçasını bile oluşturamadı o, belki onun hayatının bozulmamış yapbozuyken sen... Gönül
esintileri ve birkaç damla gözyaşı kıpırdatırken yapboz parçalarını , , onun yüreğinin düğmeleri çoktan kapanmıştır ama..
Artık onun tenine hiçbir gözyaşı iz bırakamayacaktır.. Ve o yürek yere düştüğünde korunacak bir elbisesi vardır artık....
