O yattığı yatağı iğneli bir fıçı, içtiği suyu baldıran zehri, teneffüs ettiği havayı ciğerlerine hücum eden bir varlık gibi gören, dünyayı bir imtihan yeri hayatı da imtihan gören mahlukat, o meczup, münzevi, o şair.

Vakit hoyrat bir tefecinin tezgâhında demlendiği soysuz bir kısrak şehveti, mekân kalplerin bozuk paralara, ucuz zevklere ve seyyar sevinçlere meyyal işportacı tezgahı. Hassasiyetin duldasında ne ince ve ne usta nakkaşların hüneriyle bezenmiş kırılganlık, düş kırıklığı. Dünyayı tersinden okumanın, eşyanın, hadisenin ve ruhların en ince noktalarına nüfuz edebilmenin talihsizliği ile, beşik gibi sallanan ve sallandıkça en nazenin ve hayati hassalarından zedelenen ruh; şair. Onun nazarında her şekil ve madde ruhu olan birer şahsiyet, her hadise kapısını çalan haberci. Bembeyaz kâğıtlara dökülen mısralardan başka hiçbir şeyle tatmin olamayan ruhu ve her daim cismini yaralayan, kanatan yalancı hayat, samimiyetsiz ve liyakatsiz insanlardan muzdarip yüreği ile o; yüzüne tanımadığı saadeti ve ferahlığı üfleyecek tabibini bekleyen hasta ...

Zavallı şairi köşe bucak peşinden sürükleyen, bitmez tükenmez bir iştihayla kalbin kalavını silen tatminsizlik, Ölçü dairesine bütün dengeleri lehine çevirme maharetini fütursuzca kullanma, sahip olma hükmetme noktasında bütün azalarını seferber etme mevki. Hâlin edep, kanaat, fazilet, adalet şubelerini birer birer kapatıp kalbe ve ruha kilit vurma eğilimi, bir sonraki basamağı insan suretinden hayvan suretine geçiş. Hilkat garibesi, maddede insan mânâ da hayvan. Beyninin çapına kalbinin kıvamina bakmadan durmadan koşturan, hiçbir kurala riayet etmeden merdivenin en üst basamağına varma arzusu, telaşı. Yavaş yavaş insani vasıflardan soyunuş, çıplaklık, huzursuzluk...

Vuslata hiçbir zaman erişilmeyen, muhatabı inciltiş yıpratış. Dudaklardan ruhunun dökülen aksi, çıldırma noktası, bedeninin çözülüşü...