gitti, çok oldu, eski yazlar gibi,
o sıcakları anımsıyorum yalnız,
bir de yeşil gözlerini, yaz gibi,
şimdi bence her mevsim yazdır,
her mevsim Zuhâl'dir.

karınca telaşı gibi bir yazdı,
köşesinde bahçemin her yaz,
bir gelincik açardı ve bir gül solardı
akşama doğru, mevsimlerden yazdı,
tek adı vardı yazın, o da Zuhâl'di.

daha dermeden bahçemden leylâkları
gitti, leylâkların açmasına daha vardı,
güneşin şiddetle yaktığı mevsimdi,
mevsimidir dedim Zuhâle yattım,
yakan ne kumdu ne güneş, Zuhâl'di.

gitti, sonbahar gibi geldi bana
yaz, yaprakları ben sararttım,
gülleri gönderdim ona yalnız,
kuşların sustuğu bir sabahtı,
ve mevsimlerden Zuhâl'di.

şimdi ne zaman yaz gelse,
işte geri geldi o yaz diyorum,
seviniyorum, kaynıyor içim,
gizli gizli kalıbına giriyorum
bir çocuğun, ayağa kalkıyorum
yeniden, diriliyorum,
Zuhâl nerde diyorum !