Yemeğimi her zamanki gibi tek başıma yemiştim.
Kalkıp kahvemi pişirecektim ama erteledim. Yalnız-
dım. Yine aynı sıkıntı, aynı çartesizlik; olanca ağırlı-
ğıyla çökmüştü üstüme. Geceyi çağırmaya karar
verdim, yalnızlığımı paylaşır belki diye.

- Gelip yalnızlığımı paylaşır mısın ?
- Pişman olursun !
- Nedenmiş o ?
- Karanlık rengim, seni sular, seller gibi boğmasın !
- İşte ortak noktamız da bu ya ! Benim herşeyim,
her yerim karanlık, simsiyah, aynı senin gibi.
- Sen, en azından sabahı görüyorsun. Ben görmü-
yorum.
- N'olur yıldızlarını getir bana, ayışığını uzatıver
şuraya.
- Sana ne kadar yakınsa bana o kadar uzak !
- Ama bazı geceler yıldızlarınla ışıl ışıl oluyor
gökyüzü, sonra Samanyolu... hattâ ayışığınla
denizi bile cilalıyorsun. Beyaz Geceler'in bile var.
- Bana hiç faydası yok !

Sonra merak etmiş olmalıki Gece, sordu.
- Her gecen aynı mı geçiyoryani? Hiç aydınlık, pırıl
pırıl saatlerin olmuyor mu?
- Yalnızlığımın rengi olsaydı senden hiç yardım is-
ter miydim ?
- Sen de çok cahilsin, kardeş! Çocukların yaptığını
yapsana. Oyun oyna. Onlara değişik adlar ver.
Böylece farklı yalnızlıkların olur, sıkılmazsın.
Örneğin her birine bir renk adı ver. Sarı Yalnızlık,
Mavi, Mor Yalnızlık... Kırmızı Yalnızlık gibi.
Yaşamının anlamı değişir en azından.. Haksız
mıyım ?
Çevrene baksana bir.. insanoğlu, neler yapmış..
herşeye bir ad vermiş, değil mi? Sen, günlerinin
bile nasıl geçtiğinin farkında değilsindir.
Aa.. bak! Günler deyince aklıma geldi. Bugün,
günlerden Pazartesi.. Haydi başla ! Bu gece senin
Pazartesi Yalnızlığın olsun.
- Kafamın içinde bir top gibi duran bu yalnızlığın
adını koyabilsem, sorun; kendiliğinden çözülecek.
Bence hiç farketmez !
- Değişir ! Değişir ! dedi gece. Sen, bir başla adını
koymaya, bak nasıl değişir. Buna sen de şaşırırsın

Geceyle o kadar çok konuşmuşumki günün ağar-
dığının farkına varmadım. Bir de baktımki gece,
kaybolmuş. O günü çok zor geçirdim. Akşam, bir
türlü olmak bilmedi. Dertlerimi, yalnızlığımı düşü-
nüyordum yine. Başka ne düşünebilirdimki.. tak-
mıştım bir kez! Derken kulağımın dibinde bir ses,
öylesine çınladıki korkudan yerimde zıplamışım.
Gerçekten çok ürkmüştüm.
- Söyle bakalım ne yaptın ?
- Aaa.. sen misin Gece ?
- Ne yaptın bugün ? diye yineledi.
- Pratik bir çözüm buldum.
- Neymiş O ?
- Sayılarla çağıracağım onları. Örneğin bu gece
senin onuruna Birinci Gecem olacak. Hiç bitmesin
istiyorum.. sen de yanımdasın !
- Sakınn ! diye bağırdı Gece.
Bir kez daha korkudan yerimde sıçradım.
- Sakın ! Sayılarla oyun oynanmaz. Seni şaşırtabilir-
ler. Hen nereye kadar sayacaksınki.. Uğursuz Sayı-
ları biliyor musun ? Duymadın hiç değil mi?
Tabii Büyülü Sayıları hariç tutuyorum.
- Şaka yapıyorsun, dedim.
- Şakası makası yok bunun ! Sana güzel bir teklifle
geldim. Uzak gecelerimden yalnızlığını paylaşacak
bir grup yıldız getirdim sana.
- Merak etmeye başladım. Hadi söyle !
- Burçlar ! diye seslendi gece.
- Ne Burcu yavvv ! diye kestirip attım, kızmıştım.
- Dinle Güzelim! dedi, sonra devam etti sözlerine.
Bu gece senin Kova Burcun olacak. Sabaha dek
onu, bardak bardak su ile dolduracaksın. Yalnız-
lığın hafiflemiş olacak. Bu, bir ay kadar sürecek.
Yeni Ay doğana kadar. Çok eğleneceksin, çookk !
Ne yalnızlığın kalacak, ne karanlığın. Bambaşka biri
olacaksın.

Gecenin teklifi önce şaşırttıysa da fazla çılgın gel -
medi bana. Mantıklı düşününce bundan sonra
kimseye muhtaç olmayacağımı düşledim. Kabul
ettim.
Sonra ne yaptım biliyor musunuz ?
Yalnızlığımı paylaşsın diye bizim arka bahçedeki
kara koyunu evin önüne getirdim, iki boynuz
takıverdim, oldu mu size bir KOÇ ! KOÇ Burcun-
dan başlayacaktım işe. Yok... yook ! Beğenmedim
bu fikrimi. Kişiliğimin daha büyümesini, anlam
kazanmasını istiyordum. Büyük.. daha büyük !
dedim. Burçları bi güzel sıraladım önüme.
Terazi, Başak, Yengeç, Yay, İkizler.. sonra Oğlak.
Yok efendim yok, olamaz ! Birden Boğa ile karşı-
laştım. Tamam ! dedim, 0oldu bu iş ! Böylece
Boğa olmaya karar vermiştim.
- BOĞA olacağım ! dedim Geceye.
- Yakışır ! dedi uzaklaşırken. Bir yandan da iki eli-
nin başparmaklarını başının iki yanına dikmiş
bana o mâlum işareti yapıyordu.