Sen kiracı/Ben Kiracı/Dünya kiralık
Orhan Gencebay

     Bu yazıyı beyin ölümünden sonra sabah 10 sularında bedenen de ölümü gerçekleşen Recep Yazıcıoğlu’nun ardından yazmak zor. Çünkü TRT spikeri Nermin Tuğuşlu'nun dediği gibi bazı insanların ardından öldü demek. Garip şey. Yüreğiniz elinize ‘yaz’ komutunu veremiyor.

     Evet, valimizi kaybettik. O Türkiye’nin valisiydi. Yaşadığı ilçedeki kaymakamın, ildeki valinin adını bilmeyenler onun ismini biliyordu. Çünkü o bu toprakların değerlerinden beslenen bir anlayışla yapıyordu işini. Onun bürokratlık anlayışında asık suratlılık yoktu. Halkına hizmet vardı. O,valisi olduğu şehirlere hâkim değil hadimdi.

     Ve hayatıyla da dar-ı bekaya irtihaliyle de bize dersler verdiğini düşünüyorum. Benim ders olarak anlaşılması gerektiğini düşündüğüm ilk şey daha çok bürokratlara yönelik. Halka tepeden bakmamak, insanları güdülecek birer koyun gibi görmemek gerekiyor. En güzeli onlara güler yüz göstermek, halleriyle hallenmek.

     İkincisi ise hepimize; dünyayı bir kiralık ev olarak algılamamız gerektiği şeklinde. Bu kiralık mülkten ise ne zaman ayrılacağımız belli değil. Arkasından iyi hatıralar, dua edecek insanlar bırakmak önemli olan. O bunu başardı.

     Allah rahmet eylesin