Öncelikle ve evvel emirde deve dişi gibi adamlar olacağız
Süleyman Çobanoğlu

     Bundan iki üç sen evvel kesip sakladığım bir yazından bir cümle hatırıma gelince bireyselleşme /birey olma bağlamında düşüncelerimi kâğıda dökmek istedim.

     Fikrimce birey olmakla bireyselleşme farklı şeyler. Birey olmak iş ve düşünce alanlarında kendi olabilme ve bu kendi olabilmenin faturasını da hiç kimseye bahane bulmadan yine kişinin kendisinin ödeyebilmesidir. Yani kuru kalabalığa uymayan, gerektiğinde sürüden ayrı olabilen, olabilmenin de sebeplerini –öncelikle kendisi ile çelişkiye düşmeden- mantıklı ortaya koyabilen kişidir.

     Bireysellik ise özellikle modernizimle birlikte gelen bir olgu. Batıda ortaya çıkmış ardından da bizim gibi doğulu toplumlara geçmiş bir hastalık. Temelinde ise kazanma ve tüketme var ancak bu kazanma ve tüketmenin bir ölçüsü yok.

     Misaller üzerinden gidecek olursak Michael Moore, ünlü Amerikalı muhalif yönetmen, Bush yönetiminin haksız Irak işgalini bundan bir önceki Oscar töreninde dünyanın gözü önünde amansız bir şekilde eleştirmişti. Yine ülkemizde 28 Şubat’ın sert rüzgârlar estirdiği o ilk yıllarda –yürekli bir kadın-Gülay Göktürk başta başörtüsü olmak üzere sürecin getirdiği umum hukuksuzluklara tavır almıştı. Bireysel anlayış ise ki ben bundan bireyselleştirilmiş insan mantalitesini anlıyorum, ”öteki” insanla bir şey paylaşmayan paylaşmak gibi de bir çabası olmayan anlayıştır.     

     Bu konuda en çok karşılaştığımız durumlardan biri de aynı apartmanda oturduğu halde komşusundan –onun ölüsünden veya dirisinden-haberi olmamaktır.

     Birey olabilmek temennisiyle