daha dünmüş gibi
o eşsiz maviliğe dalışım
derinliğinde var olacağım derken
sığlığında kayboluşum

hangi renge dalsam şimdi
ki… yok olsa acılarım

utançlarım aldadır
günahlarım akta
bildiğim tüm renkler
kirlendi varlığınla

ama bilesin
asla hapsedemeyecek korkular
özgür çığlıklarımı…asla

bir gün gelirde
kelepçe vurulursa varlığıma
suçum umutlarımı öldürmek olacaktır
ki o gün
ellerim değil
bedenim uzanacak
ebedi tutukluluğa

çekiyorum ayaklarımı şimdi
mavi sularından…üşüdüm
kızgın kumlarda çözülecek
buzdan okların
ve ben
tüm kirlerini akıtacağım
direncimle

utançlarımın al yazmasını
bırakıyorum kıyına
günahlarımın beyaz bohçasını
takıp koluma…gidiyorum
yetiyorsa gücün
gözlerimdeki yeşil dalgaları
kulaçla şimdi.


Figen YARAR

16/Aralık/2006

İstanbul/Aralık günlüğü