gerçek bir ressamın fırçasının
yeteneğindeki hassas döngüler gibiydi
bakışlarımın üzerinde dolaşması
şefkatli ve sıcaktı okşayışlarım
buz tutmuş tüm duygularındı
hayatının tuvalinden damlayan
ve bu damlaları toplardım
bıkmadan… usanmadan

her yeni gün doğumunda
güneşle birlikte atardın ateş oklarını
güneş günün aydınlatırken
sen en acımasız yangınları çıkartırdın
tutunduğum hayatın dallarında
karalar bağlardı tüm umutlarım


aslında o kadar çoktu ki
senden firar sebebim
ama yine de gidemeyişim
senden asla vazgeçemeyişim

biri kabuk bağlıyorken
bir diğerini kanatıyordun
tenimin her yerinde
bir başka izdi bıraktığın
ama bilesin ki
son darbenle ruhumda açtığın yaranın
kanında boğulacak vicdanın
işte ilk kez
o zaman utanacak ölüm

hunharca katlettiğin bu sevdanın
ne bağlanacak çenesi kaldı geriye
ne de bir tabuta konacak parçası
ki değil ardından akıtacağın gözyaşı
göğün tüm yağmurlarını yağdırsan
değecek zerresini bulamazsın artık

belki de
yedi tepeli şehrin tüm camilerinden
beş vakit haykıracaksın
duyamayacağım pişmanlığını
…kim bilir

yüreğine ektiğim tüm yediveren gülüşlerimin
tomurcuklarını kucaklayacaksın ardımdan
ve mezarımı arayacaksın yaşadığın her gün
ki bir tanesini ekebilesin diye
nafile olacak arayışların
….nafile

işte o zamanlarda kahredeceksin
rehavetin heybesine doldurduğun
her bir sarı kese için
lanet edeceksin sus olan diline
lanet edeceksin

artık tek istediğin
dumura uğramış bir benlik olacak
vurgun için vuracaksın kadehlerin dibine
dinlediğin her şarkının tınısından
duyduğun her şiirin dizesinden
süzüleceğim yanağına
lanet edeceksin gözlerinin varlığına
lanet edeceksin


şişeye her sarılışında
benim boynuna atılışlarımı göreceksin
göğsüne göğsümü dayadığımdaki
masumiyetin kanat çırpmalarını
ve her defasındaki hiçe sayışlarını
itişlerinin hatırlayacaksın
lanet edeceksin ellerine
lanet edeceksin

sonunda uzatıp bileklerini Tanrıya

katlettiğin bu sevda için
ikrara gelecek…bir ömür boyu
mahkumiyetini isteyeceksin

Tanrıyla göz göze geleceğim o an
ve dudaklarımda beyaz bir gül
seni affetmesi için
Tanrıya gülümseyeceğim

biliyorsun söylemiştim
ben seni
öldükten sonra da
seveceğim

barış artık dilersen kendinle
nasılsa ben yokum artık
beni gönderen sendin
…unuttun mu…?




Figen YARAR
01/Nisan/2007