Bitmesini dilemek, dilek kuyusuna attığın paranın ağırlığınamı bağlı sanıyorsun.

Sanıyor musun bazı geceler halen daha...

- kenti bir uçtan uca dolaşan karanlığın gözlerine hiç yanaşmayacağını-

Bitmesini dilemek, dilenmek mi kendini kendinden...

....

Küskün bir sabaha uyandığında şehrin gölgesine yanaşmış seslerle ellerini bağışlayacaksın sende.

Başlayacaksın çünkü yeni bir güne, saçlarına dokunacak ve yüzüne nasılda alışacaksın herşeye...

Bir küskünlük mü dersin bütün mobilyalardan sızan dün gecenin yorgunluğu..

Terli yanaştın ilk defa kendine soluk soluğa içtin bütün şarabı devirdin gölgeni.

Ve serdin bir et pazarı sorma gitsin heryer sperm içinde!

Benim sabrım ağrıyor inan, onun için dilimin ucunda herşey...

Dilimin ucunda herşeyim ve hiç bir şeyim!

Kızgın mıyım... Kızabilecek kadar kendimdemiyim.

Kendinde misin sende?

Burda bitirip yazdığım bu "şeyi" uyusam.

Uykumda sayıkladığım antik bir hüzün olur bütün yaşamışlığım.

Kirişlerim çatlak benim, hayata dokundukça bu yüzden üstüm başım toz içinde kalıyor.

Sen devir istersen yine saksıları olmayan balkonunu altı canı daha var kedilerin!

Paragraf başı koymaya gerek yok, kafamda allak bulak herşey...

Bir ilizyon demiştim...

Ellerini göremiyorum sihirbazım, bir seni okus-pokus bir beni adra-kadbra!

Neyi siliyorsam hergece kara defterimden,

Her sabah yine yazıyorum... Yazıyorum a, yazıyorum b, yazıyorum c...

Yazdığım hiç kelimeyide bağışlamıyorum inan.

O kadar kutsal değil hiç bir ağız!

Öpülesi ve özlüyesi...

Dudakların...

Dişlerimle yemeye başladım bile dudaklarımı...

Söylemesi bile dişe zarar.

-çek dilini!

Bir gün bitmesini dilemek için

Kendini attığın kuyuda.

Bir timsah sadakatiyle yeniden ısıracaksın etimi!

Söz bu sefer kanatmayacak...

Onur Orkun KARA...