DİL HAKINDA

“Şimden girü hiç kimesne kapuda ve divanda Türk dilinden gayrı dil söylemeye. Defterleri dahı Türkçe yazalar.” Karamanoğlu Mehmet Bey

“Bu günden sonra, divanda, bargahta, dergahta, mecliste, meydanda Türkçe’den başka dil kullanılmayacaktır.” Karamanoğlu Mehmet Bey

“Türkçe, Yunanistan’daki özel durum itibariyle AB’nin dil politikası içerisinde yerel diller grubunda yer almaktadır...Türkçe, AB’de yerel dil olarak bile kabul edilmemektedir… Türkiye’nin AB üyeliği için Türkiye’deki yerel ağızlarda, geleneksel dil ve lehçelerde öğretim ve yayın için şartlar koyan AB’nin kendi vatandaşı olan yüz binlerce Türk’ün ana dilini öğrenmesi karşısında sorunlar çıkartması bir çelişkidir.” Şükrü Haluk Akalın, Türk Dili, S.633, s.199

“Türk dili Türk milletinin kalbidir, zihnidir.” Mustafa Kemal Atatürk

“Kültürün ilk basamağı, ana dilini iyi konuşmak ve iyi yazmaktır.” P. Safa

“Kamus, bir milletin namusudur.” C. Meriç

“Türkçe’nin çekilmediği yerler vatandır.” Y. Kemal

“İnsan ancak dili ile insandır.” Wilhem Von Humbolt

“Çok dil bilmek bir kaleye çok anahtara sahip olmak demektir.” Volter

“Dildeki anarşi sokaktaki anarşiden daha tehlikelidir.” Konfüçyüs

“Türklüğün vicdanı bir; dini bir, vatanı bir;
Fakat ayrılır, olmasa lisanı bir.” Z. Gökalp

“Bana kusursuz, eksiksiz bir dil ver, sana büyük bir millet yaratayım.” G. W. Leibniz

“Dil öyle bir taş kovuğunda yetişen incir ağaçları gibi kendi kendine büyümez. İnsan topluluklarının gelişmesi her şeyden önce dil ve edebiyatlarının ilerlemesine bağlıdır.” N. Kemal

“Size yazacağınız konuyu veren kendi lisanınızdır. Yazarın en önemli görevi, lisana aracı olmaktır.” Joseph Brodsky

“İnsanın neyi varsa dili onu söyler.” Fikret Mandıralı

“Dilimin sınırları, dünyanın sınırları demektir.” Witgenstein

“Bu dil İstanbul’un ve özellikle onun özgün uyum ve tatlılığı herkesten fazla koruyan kadınların kullandığı konuşma diline dayanmaktadır.” Z. Gökalp

“Türkçe; Türklük bilincinin, gururunun, sevgisinin verildiği derstir.” Türk Dili, S.633, s. 237

“Kaynağının ata yurdundan alan Türkçe önce pınar, dere, çay; sonra ırmak, nehir, göl ve en sonunda da deniz, okyanus olmuş, şekilden şekle girmiş Türk milletinin yaşadığı coğrafyalarda beslenmiştir.” Türk Dili, S.633, s. 237


Derleyen: Ahmet Çaylar