Gün şehrin yüksek binalarının florasan ışıkları gölgesinde geceye dönüyordu.
Gri bulutlar alacakaranlık gökyüzünü siyaha çalıyor,gökyüzü patladı patlayacaktı sanki.
Ahmak ıslatan yağmurlu bir İstanbul gecesi başlamıştı işte.
Bu şehir insanı yutar , yanlızlaştırır , mekanikleştirir dedi içinden.Oldukça zayıf ince kolları , direksiyonu tutarken kendini bitki hissediyordu.Acaba başka şehirlerde insanlar mutlumuydu,mutluluk paylaşmaksa küçük yerlerdeki insanlar mutlu olmalıydı.
Ama asla kendini küçük bir yerde hayal edemiyecek kadar büyük şehirliydi Suna.Büyük şehrin büyük insanı.Bu cümleye ne kadar gülsem az diye düşündü.
Yan koltukta duran , içi ağzına kadar dolu bir dünya eşya bulunan çantasına uzandı,tek eli direksiyonda tek eli çantada şöyle bir karıştırdı çantayı.Sigarasını buldu.
Geçmişte ki bir insanı düşünüyordu,şöyle bir iç çekti sigarasını yaktı.

Haziran 1998

Zor şartlarda çalışmasına rağmen her akşam Mert’in yanına onu görmeye giderdi Suna.O zamanlar çok daha heyecanlı ,hayattan çok şeyler bekleyen bir insandı.Her gün içindeki coşkuyu kutlayacak kadar güç bulurdu içinde.Öyle yada böyle her gün yeni bir gün , her yaşanan umut vericiydi.Bir gün beklentilerinin bu denli değişeceği aklına bile gelmezdi.

Öyle zor ama umutlu günlerin birinde saat yedi civarında ,Mert’le buluşacağı kafeye ulaşmıştı.Öylesine acıkmıştı ki , tansiyonun oldukça düşük olduğunu hissetti , buduğu ilk boş sandalyeye oturuverdi hemen Mert’i kapıda beklemeden.Bir yandan işinden ne kadar sıkılmış olduğunu düşünüyor ,bir yandan gelecekle ilgili kaygıları olmasına rağmen kendini yinede mutlu hissediyordu.Çünkü birazdan Mert gelecek ,ve bütün gün olan bitenleri birbirlerine anlatacaklardı.


Mert

Küt kalın parmaklarını , ofiste ki masasına bir bir vuruyordu.Düşünceliydi.İşini sevmesine karşın hayata karşı yılgın bir tavrı vardı.Parası olsada olurdu olmasada.Suna’nın aksine çok parlak bir gelecek hayali yoktu.Hayat kısaydı , sadece yaşamalı .Sevgi dolu olmasına karşın ailesine karşı oldukça sertti.Bir Suna ile paylaşırdı duygularını başkası yoktu.
Bir süredir aklında hiç o zamana kadar olmayan yeni bir hayat fikri vardı.Pek çok genç adamın tersine , Suna ile birlikte bir hayat geçirmenin nasıl olabileceğini düşlüyordu.Her risksiz ilişki bir şekilde evlilikle son bulurdu.Oda bunu biliyordu.Niye bekleyelim ki diye düşündü.Gözü öylesine kördü ki aslında tamamen iki farklı insan olduklarını göremiyordu ,keza Sunada.
Sunanın parlak gelecek düşleri ile Mert’in hayattan beklentisi birbiriyle en uzak noktada bile kesişmiyordu.
Gün ne kadarda çabuk geçmişti , oval masasının üstünü topladı ve Suna ile buluşmak üzere yola çıktı.

Alacakaranlık çökmüştü , yağmur başladı.Akşam üzerinden beri yığılan bulutlar en sonunda gökyüzünden inmeyi başarmışlardı.

Kafe

Trafik her zaman ki gibi inanılmazdı.Bir saat sonra Suna’nın yanına ulaşmıştı Mert.Suna'nın yüzü solgun gözüküyordu.Birlikte yemek yediler , herşey güzel gidiyordu.Kelimeler birbiri ardına dökülüyor ,her ikiside içlerine gömdükleri sıkıntılarını birbirlerine anlattıkça yüzlerine tuhaf bir rahatlık çöküyordu.Huzur bu sanırım diye düşündü Mert ve bir süredir düşündüğü fikrini Sunaya açmaya karar verdi.


Ani bir korna sesiyle irkildi Suna.Ne kadar da dalmıştı.Sigarası bitmek üzereydi.Yağmur tıpkı
o gün gibi olanca şiddetiyle yağmaya başlamıştı.Bir dönem hayatının dönüm noktası olarak nitelendirdiği o günü hatırladığı her an onun için yeni bir başlangıç yaptığına inanmaktan çok bir eziyete dönüşmüştü.Eskisi kadar umutlu değildi artık.Tecrübeler hayatın bir kısır döngü olduğunu anlatmaktan ileri götürmemişti Sunayı.Acaba diye düşünmekten kendini alamadı , şu anda yanımda ki koltukta dağınık çantam yerine Mert olsaydı nasıl olurdu şimdi.