Eski şehrin nemli soğuk dar sokakların da,hayallerim de , başka insanların gözlerinde , hep seni aradım.Yere göğe sığdıramadım seni , mucizelere inandım.
Odamı seninle topladım,seninle uyudum geceleri, birşey yaparken acaba oda yapıyormudur diye düşündüm.Yazılar yazdım,şarkılarımızı marş haline getirdim,saygı duydum.
İnsanlar geldi geçti hayatımdan,ama sen hep vardın.Belki kendimi aldattım belki de başkalarını,
Kimbilir ?
Bu çelişkinin içinden çıkmaya çalıştım,unutmaya çalıştım,zorladım kendimi,acı çektim,
içimde büyüttüm.Ama ben bunları hep severek yaptım.Acı çekerken bile mutlu oldum,çünkü tutku duydum,çünkü hayata bağlandım,çünkü hayata başka gözle bakmayı öğrendim.Görüntüler dalgalandı birden gerçeklerin arkasında ki hayalleri keşfettim.Belki kendimi kandırdım belki başkalarını,Kimbilir ?
Ruhum erişilmez oldu , ben erişilmez oldum , sen erişilmez oldun.Bunları düşünürken fonda hep
üzgün şarkılar çaldı,başka bişey dinleyemez oldum.
Zaman zaman güçlendim,zaman zaman dibe vurdum dalgalar kıyıya attı beni,bazen öldüm bazen
yaşadığıma dua eder oldum.Varolmak benim için bir oyun oldu.
Kimselere anlatmadım,hep kendime sakladım,saklamak istedim çünkü özel ol istedim.Birtek sen bil istedim,bazen de kafanı karışıtırayım istedim çünkü incinmekten korktum.
Son beş yıldır yarın ölecekmişim gibi yaşıyorum,bazen de her gün ölüyorum.Ama insanoğlu unutuyor işte, hırsına yenik düşüyor, yarın öleceğini unutuyor.Sende unuttun.
Haftalar,aylar,hatta yıllar geçti.Mucizeler zaman aşımına uğradı.İçim yandı yandı söndü,kül oldum.
Dünya kendi etrafımda döner oldu , olamayacağımı düşündüğüm insan oldum , bencillik sardı düşüncelerimi kedimi korur oldum .Geriye kalan sadece üzgün şarkılar oldu.
Yanılan ben oldum , düşündüm düşündüm akıl sır erdiremedim.Hep istediğimi gördüm , istediğimi anladım .
Tesadüf diye birşey yoktur , yollarımız kesişti , ben yeni bişeyler öğrendim sen kendini buldun.Yolun açık olsun.