hüzün büyüdü yüzün kayboldu
arandım durdum yazmak için sana
odalardan çıktım odalara girdim
boğazıma tıkalı bir mızrakla
koşuşturup durdum
kelamı sessizliğin içinde.
kalemi solmuş bir ceketin cebinde buldum.

hüzün büyüdü yüzün kayboldu
kan akışkanlığında bir alışkanlıktın
kelamsız kaldığım anlar oldu, lakin
kalem doluydu ajanda ve masa.
davudunu ararken yahuda
sapanını ben buldum
istisnasız herşey, ama her şey
verem,cüzzam ve veba.

hüzün büyüdü yüzün kayboldu
kanla suladım gözlerimdeki kılıncı
golyat'la konuşuyorum geceleri
yeni bir akım bu; hoşgörü
özlüyorum seni
ruhunda ki gümbürtüyü
erit yeniden beni ellerinde
karanlığa savur,
içimdeki çeliği.