hüzne dolgun dudaktır yaralarım
aralanan gün, şaşkın merak başucumda
bir deli var peşimde, ayna avucunda
güldükçe, ansızın çırılçıplak kalırım
sevdikçe, arsız sarmaşık bacaklarım

normal olan ne varsa dışındayım
ceplerimi kurcalayan bir yük sırtımda
ışığın sonunda, karanlığın başındayım
doğarken bırakmışım güneşi ardımda
vahyin gölgesinde sığıntı yalnızlığım

bilmezler; toprağa değil açlığım
açlığım, bizi çoğaltan zamana
kapansam içime elbet kimse anlamaz
kimse görmez kanımı kaynatan lavı
işte söylüyorum o zor anlamı
hayat yaralı bir göçmen kuşun
varışsız uzaklara kanatlanışı