Beni hırçınlaştıran senin gidebilme ihtimalin. Oysa ben ihtimallerden hep nefret ettim. Yağmurun yağacağını, ıslanacağımı bile önceden bilmek isterim ben. Beni tahammülü imkansız ihtimallerin kucağında büyütmeyi seçtin. Yokoluşumu seyretmek için iyi bir seçimdi bu. Seçimlerden de nefret ettim. Uzağımda olsun istedim kaygılar, kaygılanmalar, düzlemler. Ben boylamları sevdim; ne anlamı varsa. Yenilik, yenilikler bana sıkıntı verir, kaç kez söyledim. Uzayan yollar gibi uzattın ihtimalleri ve ben bittim.
Neden bütün yazdıklarımı sarhoşken yazabiliyorum sanıyorsun. Neden sarhoşken ağlamıyorum sanıyorsun. Neden sorularımı soramıyorum sanıyorsun.
Ben bütün yalanları gördüm ve büyüdüm galiba. Ermişin bilgisi, dervişin sabrı ve suya dokunan bir suretten aldığım hazla yaşamayı seçtim. Ölümden kokmuyorum sandığın gibi. Keşke acı çekmeyi bu kadar sevmiyor olsaydım. Keşke acı çekmek en iyi bildiğim ölüm olmasaydı; gösterirdim sana o zaman ölümün kaç bucak olduğunu.
Yalan bütün söylediklerim. Ben seni değil hayalimde büyüttüğüm aşkı sevmişim. Dokunamadığım ellerinmiş hayallerimi süsleyen. Dokunduğumda neden yokoluyor sıcaklığın bir türlü anlamasam da ben bütün bir yaşam boyunca hayal ettiğim sıcaklık sanmıştım kucağını. Beni ürperten bir ayaz yayılsa da bu gün bedenime.
Sen beni boş ver. Haylinde kaç aşkı yaşayamadığına yan. Kaç göz göze bakışmadan yoksun kaldığına. Kaç ayazın ürperttiğine bak yüreğini. Nereye bakarsan bak. Hep yaptığını yap yine; bana bakma. Yalancı bilgilere dayan bana dayanma. Yalancı bir geçmişin izini sür benim değil. Ben küçük ve ürkek ve çekingen ve korkak değilim aslında. Ama bunu hiç öğrenemeyeceksin ne güzel. Ne güzel seni sevdiğimi hiç bilmeyecek olman. Sen eyyy! Dokunuşlarımın kabesi. Sen eyyy! Suskunluğumun dillendiği beden. Sen eyyyy! Seni sevdiğimin unutkanlığını yaşayan soluk benizli. Bütün kızılderililer biliyor ki ben hızlı silah çekemem ve kimseyi vuramam... kendimden başka.