''Madem küstün, dargındın, neden geldin ağladın?
Rıhtımda boynu bükük, bana mendil salladın...''
Bu şarkının sahibi de bizim ayrılığımızı yaşamış.
Anımsar mısın?
Ayrılık çanları çaldığı zaman bana sımsıkı sarılmıştın. İkimiz bir can, ikimiz bir beden olmuştuk.
İri gözlerin önce ışıldamaya başladı.Sonra, gözpınarlarından süzülen iki damla yaş, yüzünde izler bırakarak, çenene kadar indi ve orada kaldılar.
Belki azıcık rahatladın sen.
Ya ben..?
Erkekler ağlamaz, derler ya. Ağlayamadım. Görünmez gözyaşlarım gönül bahçelerimde bozbulanık sellere dönüştü. Yakmadık, yıkmadık yer bırakmadı.
İşte o günden beri ben.
''Ağlar gezerim sahili, sanki benimlesin...''
Seni ararım, bahtımın karanlığında.Bitmeyen yollarda, düşe kalka sana ulaşmak sevdasıyla yanarım.
Dilimde ismin. Elimde resmin. Her akşam ayrıldığımız yerdeki meyhaneye giderim. Meyhaneci koşar, gelir. Söylerim ona:

Donat meyhaneci benim masamı,
Sevgiler gerçekken hayat düş kalsın.
Sorma kederimi, sorma tasamı,
Leyla'mın resminin yeri boş kalsın...

Meyhaneci dediklerimi yapar. Resmin masa arkadaşım. Onunla konuşur. Onunla içer. Şarkımızı dinlerim.
''El ele tutuşup gezdiğim anı,
Unutursun diye çok korkuyorum...''
Saatler geçer. Ben zamansız yaşarım. Hüzünlü meyhane şarkıları eşliğinde, seni sensiz yaşarım.
Pencerenin aydınlığı gecenin bittiğini fısıldarken kalkarım masadan. Resmini göğüs cebime özenle yerleştirip, Yarım kalan şişeyi elime alıp çıkarken, peşim sıra hep aynı şarkı çalınır.
''Kimsenin günahı, suçu yok bunda,
Ben kendi kendimi ateşe attım...
Sevme dediler sevdim, kül oldum yana yana,
İçme dediler içtim, bu dertler azdır bana...''
Evet güzelim. Ben kendimi senin ateşine attım. Sensiz cehennemi yaşıyor, her yerde seni arıyorum.
Bulamayacağımı bile bile.
Söyle.
Neredesin sen..?

Mehmet Nacar (Neredesin Sen?'den)