Herşeyi ile sessizliği anlatıyordu şehir sana,
Dört yanından saçlarına vuran ayışığı altında,
Bir bilsen,
Açılmayan kapıların ardında kalan sevincim,
Hüzüne nasıl da acımasız saldırıyordu,
Sen,
Bu şehrin sevdasına zincirdin artık hiç hesapsızca,
Yıllarca hiç ölmeyecekmiş gibi gelen,
Bir bakışın ayaküstü hatıralarına,
Bense özlerdim seni,büyüsü çözülen bir yürek gibi,
Sorgulanmaları ustalıkla örtülen gecelerde,
Renkleri solan gözlerimin bekleyişleri gibi,
İmagolojik başkaldırılarına mağlup,
Binlerce nefes gibi,
Özlerdim seni ey sevgili,
Ve kimileri gülerken,
Kimileride giderken bu şehirden,
Yüreğim sevdana iklimleri dize getirirken,
Gecelerce elime kalem almadan,
Metropol kuşatmalarında,
Trajik bir hasrete kuşanarak,
Beyaz sayfalardan kaçarcasına,
Saydam bir nehirde yüzercesine,
Özlem duyardım sana,
Sana biriktiremediğim sevinçlerimi anlatır,
Boyut değiştiren karışımlarda hüzünlerimi kırpardım,
En şanslımız kim diye geçtiğim binlerce bakıştan,
Ultramodern zamanların,
Aldatan sevdalarına yakalanırdım,
Yani yüreği sevdalım,
Bilmezsin sen,
Yarınlarına yüklendiğin umutlarınla,
Mektupları okunmadan yırtılan ben,
Hep özledikçe seni,
Bu şehirde,
Deniz kokan saçlarından tanınırdım...