Bilmeni isterim ki,
öylece bırakıp ayrıldığım
Erciş günleri
yüreğimdedir.

Ansızın hatırladığım
bir şarkı gibidir gözlerindeki bakışlar.

Yüreğimdeki bu coşkulu sevda
nelere değmez ki,
ağlayan serçenin son nefesinin verdiği keder
öylece gelir yüreğine.

İnsan kalabalığının
tüm yalnızlığını yüklenen bu şehrin
yüreğimde yoğunlaşsa da manasızlığı,
uzaklaşır.

Oysa ki aşklar,
insan bütünlüğüne akan
toprak kıvrımında nehirlerdir.
Ve yüreğimdeki acılar
coşkun akan nehirler altındadır.

Birazdan seni anacağım, maviliğinde gecenin;
hasretinden yorgun düşen yüreğimle
ısırır gibi yasak bir elmayı
dizeler sıralayacağım sevdama.