05.03.2004
‘Tak tak tak
Kim o?
Ses yok...

Kapıyı açtığım anda, hiç anlamadan paldır küldür içeri girdin. Kimsin sen diye bile sormadım sana. Bana gelmiştin belli... beklediğimdin... Ama içeri apar topar girişin korkutmuştu beni, sana bir misafir gibi davranmak zorundaydım kendimce.
Bir kahve ikram ettim, biraz sohbet, bir kaç kaçamak bakış ve küçük bir öpücük.
Sen gittikten sonra geçen uykusuz ve sigarasız bir gece.’

Kapı sesi...
Ama bu sefer çalmıyor
Kapandı biliyorum.
Geldiğin gibi gittin... Apar topar, yine sormadan... belki yaka paça...

***

Gittin,
Gittin mi?
Gitmelisin,
Gitme...

Daha gidip gitmediğini bile bilmiyorum, ama olacakları biliyorum eğer gittiysen.
Önce sayfalar yazılacak, fotoğraflar konacak önüme, her geçen vakit hissettirecek yokluğunu, her ayrılıştan sonraki cümleler yazılacak, isyanlar, nedenler, ama ile başlayan cümleler kuracağım, herkesten farklıyken herkes gibi olacağım.
Yeşil diş fırçan acı verecek biraz, kokunla kokumun karıştığı pijamalarını giyeceğim bir süre, arabanı park ettiğin yere başkaları park edecek, mesajlarını tek tek okuyacağım, yazacağım delirmişçesine, delirdikçe daha çok yazacağım, ağlayacağım, seni aramak isteyip arayamayacağım, her şarkıda seni hatırlayacağım, kaseti başa alıp tekrar tekrar izleyeceğim, geçen her gün bir önceki ile aynı olacak. Gitmene izin vermeyeceğim, seni bana hapsedip yaşayacağım. Tıpkı senin olmamı istediğin gibi yaşayacağım. Güçlü, dayanıklı...

Seni başka insanlarla düşüneceğim, acaba diyeceğim, cevap veremeyeceğim sorularıma, şimdi o olsaydı diyeceğim, seninle gittiğim yerlere gideceğim, gelen herkesi sana benzeteceğim, gelmeyeceksin...

Sevgimde isminin anlamını taşıyorum. Gurur duyuyorum sevgimle. Dayanabilirim, gerçekten dayanabilirim buna. Yaşatabilirimde sensiz bir şeyleri, zorla olmaz bilirim, bazen iki kişiden daha büyük atar tek kişinin kalbi. Bir süre üzüleceğim biliyorum ama mutluyum da çünkü seni seviyorum. Çünkü pazarları bana sen sevdirdin, çünkü yalnızlığımı sen kalabalıklaştırdın bana ,

Bu satırları sen yazdırdın bana;

''PAZAR PAZARI 1

Sevmediğim pazarları sevdiren bir hikaye başladığım.
Belki de pazarları bana yaşatan olmadığından sevmiyormuşum. Haftanın diğer günlerinin hesabını tek başına son günden çıkartabilmenin verdiği hırs intikam ve yalnızlık...


Hafta içinde yarattığım diğer ben’lerimle çatışmalarımı Pazar gününe bırakıp, bir günü dolu dolu yaşamak varken, kendimi dolduruyormuşum pazarlara. HESAPLAŞMA GÜNÜ.

Sabah uyandığımda bir başka bedendeydi ruhum. Yalnız değildim bu Pazar.
Akşamı hatırladım; yalan yada doğru hayal yada gerçek,samimi yada aldatmaca... alnımdan öpüp iyi geceler diledikten sonra ki hazzı ve kalabalıklığı yaşamamıştım uzun zamandır. ÖZLEMİŞİM...


***

PAZAR PAZARI 2

Altı üstü altı Pazar geçirdik beraber. (Tıpkı diğer kızlar gibiyim, oturup kaç hafta olmuş saydım, şimdi kendime gülüyorum çok komik.) Ve ben tıpkı beraber geçirdiğimiz ilk Pazar gibi her Pazar, akşamı hatırladım yalan ya da doğru hayal ya da gerçek, samimi ya da aldatmaca... alnımdan öpüp iyi geceler diledikten sonra ki hazzı ve kalabalıklığı yaşamamıştım uzun zamandır. ÖZLEMİŞİM... dedim kendi kendime. Bu kalabalık bu haz ve bu özlem her Pazar daha da büyüdü içimde. ''

Bunları göz ardı edemem. Arkandan hiç üzülmeden günümüm gün edemem. Bunları yaşadıysam bunları da yaşamalıyım. Bu yakışır. Seni çok özlüyorum ve daha çok özleyeceğim biliyorum ama buna mecburum.

Ağlamanın seni getirmeyeceğini anlayacağım, geri geleceğini bilsem bütün dünyayı ağlatabilirim çünkü sen hariç, ağlamayacağım.


Sonrası mı?

Zaman geçecek, ne yazık ki, alışacağım, istemeden evet istemeden alışacağım. Bir kürek, biraz toprak, biraz çiçek, iyiliğin için biraz dua...
Yarının ne getireceğini bilmeyeceğim, hayat devam edecek, ( ben sensiz ilerlemesini istemesem de edecek), İnsan olduğum için alışacağım, unutacağım, yaşadığım için alışacağım,ben varsam her şey var ben yoksam hiç bir şey yok diyeceğim. İstediğin gibi olacağım yine. Güçlü, dayanıklı...