:: az önce bir yürek yuvarlandi içimde
Gönderen: LEVENT SARAL / istanbul 14 Mayıs 2004
	sesini duydum.. acidi canim sanmayin hazdi hissettigim ve görmedigim bir rüya.. az önce bir gül düstü gönlüme oysa dikenleri olmaliydi.. goncasinda sen kokmaliydin mesala. öylemiydi bilemem.. deniz kokuyordu.. ve bir sahilden uçmus olmaliydi bilemem..kokunuda bilemem. yorganin altinda basim geceyi örtmüsüm üstüme..sen gecemisin ki.. mavi esintilerimde saklanan, güvercin kanadinda gökyüzümüsün. basimin belasimisin yani.. gözyaslarimi her daim islatan. nesin o zaman.? balaban acisi yüregimi zonklatan, sairsin yani.. bana beni anlatan.. kelimelerde ayazim, satirlarda baharim, siirin okyanus asiri kitasindan gelen ve sahilimi hallaç pamugu gibi dagitan lodos.. evet nesin..? Unuttugum çocuklugumda sakli çamurlu ikonam.. saçlari misir püskülü bebegim misin yoksa.. her yanimi kirmiziya boyayan.. nesin peki..? sakaklarimda kar tanesi nöbetlerim, avuçlarimda kor musun.? kanimi damarlarimdan çekip her yanima narkoz salan.. nesin yani.. yüregimden söküp attigim, köklerine kiprit suyu siktigim sardunya kökü, damarlarima dolanan.. bensin demek.. çig taneleri altinda..uykularindan uyanan..

:: Hüznün faklı bir tanımı.......
Gönderen: Kâmuran Esen / Mudurnu 11 Mayıs 2004
	Merhaba Pelin; Hüznün tanımına hayran kaldım.Çağrışımların ve imgelerin şiire verdiği zenginlik, muhteşem.........Hasret biizm içimizdedir Pelin, belki de kaderimizde.........Çok güzel....Sevgiler....Kâmuran ESEN hüzün yüzümde ayna belki de bu yüzden yağmurların yağması bu çocukluk bu gitmeler bu yalnızlık hiçbir şeyimsin diyen insanların, her şeyi olduğunu hatırlayan, bir kadının elleriydi belki de hüzün bir tutam kalmak ve alabildiğine gitmekten öte, hiçbir şey yoktu teraziyi dengeleyen çocukların kapı zillerine basıp da kaçmaları kadar, kolay olmuyordu uzaklaşmak ki aslında çocuk değildik sevişmelerde uyandık ve kandırıldık öyleyse sen söyle usta bu yağmurlar bir yüreği bile ıslatabiliyorsa ve çözülmüyorsa dili haykırışların, hasret bunun neresinde..? belki bir sazın tellerinde kaybettik masumiyeti belki de susturulduk kavuşmalarda bile deniz gençliğindeki gibi mavi değilse bu ne denizin suçu ne de martıların.. kalbim.!../..affet bütün sevdalarımı yoruldum ve kanıyorum..

:: :)))))))))))))
Gönderen: Tayyibe Atay / Bolu 11 Mayıs 2004
	"çocukların kapı zillerine basıp da kaçmaları kadar, kolay olmuyordu uzaklaşmak ki aslında çocuk değildik sevişmelerde uyandık ve kandırıldık" bu dizelerini emanet alıp bastırıyorum yüreğime...ısınmak için...tebrik ve sevgilerimle...