Zaman... Herşeyin ilacımı gerçekten? Zamanla unuturmusun
sevdalarını, arkadaşlarını,
acılarını, dert ortağını?

Zaman... Zaman geçer gider mi gerçekten?Yoksa "miş" gibi mi
yapar? Geçmişte bıraktığın
anıların canlanmaz mı küçük bir kıvılcımla?

Bana göre yalnızca acılarınla birlikte yaşamaya alışırsın. Zaman ilaç
olmaz yaralarına.
Belki bir müddet ,meşguliyetlerin yüzünden unutursun. Ta ki küçük bir
işaret
anımsatıncaya dek. Acı derin bir çizgi halinde yüzündeki yerini
alır. Sanki herşey
kaldığı yerden başlayacakmış gibi gelir ama başlamaz, başlayamaz işte!
Unutsan her
anıyı mesela, anımsamasan? Yeniden baştan başlasan yaşama, yine aynı
insanları severmisin
acaba? Aynı dostları seçermisin yine? Yine "bu yaşamımın hatası" dediğin
hatayı
tekrarlarmısın acaba? Mutlak yapman gereken işleri bu defa zamanında
yapar mıydın acaba?
kıymetini bilir miydin yaşamının? Yoksa yine müsrifçe harcarmıydın?

Zaman... Gerçekten geçiyor mu? Yoksa zamanı geçen biz miyiz? Farkına
varamıyor muyuz zamanın
geçtiğinin? Yada farketmek mi istemiyoruz?

İnanmıyorum ben zamanın insana birşeyleri unutturduğuna. Zamanla
herşeyin düzeleceğine.
Sanki zaman kendi içinde tekrarlıyor yaşamı. Herşey, herkes aynı...

Değişen , düzelen hiçbirşey yok!Umutlarımız bile aynı, değişmiyor. Hep
anlaşılmayı,
özellikle de doğru anlaşılmayı umuyoruz. Daha rahat bir hayatı yaşamayı
umuyoruz. Daha
mutlu olmayı umuyoruz. Daha çok sevmeyi, sevilmeyi umuyoruz.

Zaman... Herkesin suçladığı baş suçlu... Herkesin ilk öne sürdüğü
mazeret...

Zaman... Herkese, herşeye rağmen işliyor. Ve geri dönüş yok! Ne yazık ki...