BABAMA...

Demir denilince kazma, kürek
     kazma, kürek denilince çelik bilek
          çelik bilek denilince
               babam gelir aklıma
                    babam.
.
Bin üç yüz otuz üç lü
     yaşı elli beş
          yirmisinden de güçlü
.
Kim inanır Ferhat’a dostum
     O, masallarda delmiş demir dağları
Babam, Divriği’de
     yar değil
          ekmek uğruna
               köstebek gibi.
.
Mecnun, çöllere düşmüş
     ne tipi, ne kar
Babam dağlara
     sabahın köründe
Her adımında umut
     her adımında öfke
          her adımında ölüm var.
.
Kazmasıyla öldü
     kazmasıyla düştü yere
Yer dediğin toprak değil
     kızgın demire
.
“Kahpe felek...” derdi hep
suçlu kim
     görmedi
Tanımadı dostlarını
     düşmanını bilmedi
Kim ne derse desin
Kim ne derse desin dostum
demir dağlar eriyor
     babam yaşıyor
          babam ölmedi.