Balık hafızalı bir toplum olduğumuzu duymuşsunuzdur. Duymadıysanız, benden duymuş olunuz... O kadar çok söylenmiştir ki bu söz, “alışılmıştır”. Alışılan tüm sözler gibi anlamını yitirmiş, içi boşalmış -ya da boşaltılmıştır. Tabii insaflı olmak gerek, bu durum yalnızca bizim toplumumuz için geçerli değil, “çağdaş uygarlık düzeyindeki” toplumlar için de geçerli. Belki de bu yüzden Atatürk, “o düzeyin üstüne çıkmamızı” istedi...
Her neyse, televizyon ekranında sağlık muayenesinden (?!) geçirilen, saçı sakalına karışmış Saddam Hüseyin’i görünce; ardından “Prezidant Buş’un”(1) konuşmasını dinleyince aklıma Papa Urban geldi. Kendisine seçtiği adın anlamı kentli ya da uygar olan Papa Urban, 1095 yılının soğuk bir Kasım sabahı coşkun bir kalabalığa kelimenin tam anlamıyla “nutuk atar”:
– Ey Fransız ırkı! Tanrı’nın sevdiği ve seçtiği ırk! Kudüs dolaylarından ve Konstantinopol’den acı haberler geliyor. Tanrı’ya bütünüyle yabancı, lânetli bir ırk (Türkler’den söz ediyor), Hıristiyanların topraklarını vahşice işgal ve yağma etmiştir.
Papa bu durum saptamasının ardından yapılması gerekeni tanımlar:
– Siz ki, Tanrı’nın inayetiyle size başkaldıranların boyunlarını eğdirebilecek silâh, cesaret ve güçle donatılmış bir ırksınız, intikam size değilse kime düşer? Bırakın atalarınız sizi yüreklendirsin, Şarlman’ın ve diğer krallarınızın zaferleri yolunuzu açsın! Sapkın Türklerin ellerinde kirlenen Kutsal Topraklar kanınızı ateşlesin!
Bu çağrı inanç alanı ile sınırlı mıdır? Hayır:
– Bugün yaşadığınız topraklar, dört bir yandan denizler ve yüksek dağlarla sarılmıştır, sizin büyük nüfusunuza dar gelmektedir; üretim, çiftçileri bile beslemeye zar zor yetmektedir. Ve siz burada birbirinizi yemekte iken...  Kudüs, her yerden daha bereketli bir hazlar diyarıdır. Dünyanın merkezi, krallara layık o kent sizi yardıma çağırıyor.
Yapılması gereken ortadadır:
– Savaşın, kurtarın o toprağı bu ahlâksız ırkın elinden!
– Kurtarın, sizin olsun!
Ve “ölümcül hamle”:
– Günahlarınızın affolunması için bu serüveni göze alın ve emin olun ki, ödülünüz Cennet’in Krallığı olacaktır! (2)
Bu sözler Camii ziyaretleri yaparak, kırdığı potu düzeltmeye çalışan Bush (Jr.)’ın zihinsel arka planını anlamamızı sağlayabilir mi?
Umulur...
1096 – 1270 yılları arasında yedi önemli Haçlı Seferi düzenlenmiştir. Bu seferler sonucu Kudüs ele geçirilmişse de, elde tutulamamıştır.
Özellikle IV. Haçlı Seferi’ni ilginç bulacağınızı sanıyorum:
İmparator olmak isteyen Aleksi Angelos, Haçlılardan yardım ister, İstanbul'a gelen Haçlılar, tahttan indirilen İzak ve oğlu Aleksi'yi imparator ilan ederler.
Bu durumdan fazla hoşnut (!) olmayan İstanbul halkı ayaklanarak imparatoru ve oğlunu öldürür. Haçlılar’ın yanıtı gecikmez, İstanbul'u ele geçirerek Latin İmparatorluğu'nu kurarlar. Bizans’ın Hıristiyan olduğunu anımsatmaya gerek yok, sanırım...
İstanbul'dan kaçan Bizans soyluları, İznik Rum İmparatorluğu'nu (1204 -1261) ve Trabzon Rum İmparatorluğu'nu (1204 -1461) kurarlar. İznik Rum İmparatorluğu, 1261 yılında Latin İmparatorluğu'nu yıkarak Bizans'ı yeniden birleştirir.
Süryani ve genelinde Nasrani Kiliseleri ve Halkları bu seferler sırasında iki ateş arasında kalarak; ne İsa’ya, ne Musa’ya -ne de Muhammed’e- yaranamazlar.
Bizans İmparatorluğu’nu, "görülmemiş bir barbarlıkla" Haçlılar tahrip etmiştir. (3)
Haçlı Seferleri'nden sonra Müslüman dünyası kendi içine kapanmış, hoşgörüyü unutmuş ve kısırlaşmıştır. Buna karşın Avrupalılar, “Aydınlanma”nın kapılarını açarak Modern Çağı oluşturmuştur. Barbar olarak tanıdığı, yerdiği ama o zamandan bu yana dünyaya egemen olmayı başaran Frenklerden hem büyülenen hem de korkan Arap dünyası, “diktatörlerinin çarpışmadan teslim” olmasını bile zafer (?) sayabiliyor. Selâhaddin Eyyûbî'nin Haçlılar’a karşı kazandığı zaferlerle gururlananlarınsa şimdilerde emperyalizmin arkasına sığınarak sözüm ona bağımsızlık peşinde oluşları da pek farklı değil hani!
Tüm bunları neden anlattığımı merak mı ettiniz?
Oltanın ucuna yem takmaya bile gerek kalmamış o zaman...
 
 
(1)    The Late (merhum) Turgut Özal, “çok yakın dostu” Baba Bush’a böyle seslenirdi.
(2)    The Crusades, Will Durant, Cilt IV, s. 586 vd.
(3)    The Fall Of Constantinople, Steven Runciman