İzEdebiyat - Birkan ASKAN - İsmini unuttuğum bir zamandı

Yazmanın sonu yok gibi görünse de, tıkanıyorum bir zaman sonra../Hatırlamak için geriye dönüp bakabilecek gücü bulmanın zayıflığını taşıyorum üzerimde.. /Herşeyin öylesine çabuk geçip gittiği bir yolda, kendimi zorla birbaşıma bırakıyorum.. /Bu hoşuma gitmese de, kelimeler zamansızca siliniyor hafızamdan..

Bu kelimelerle birlikte, silinen birçok -mişli geçmiş hayaller../Kendimi asıyorum tutunamadığım aynaların soğuk yüzüne.. / Benimle birlikte ölen bir yanım var artık../İsmini unuttuğum zamanların öfkesine bulanıyor yalnızlığım..

Bu yalnızlığı mı daha çok seviyorum şimdi../Yoksa, tarifini hiçbir kitapta, hiçbir kelimede bulamadığım bir yalnızlığımı..Kim kimi seviyor bir an için.. Böyle kalmak bana zor geliyor.. Umurumdan taşıyor zamansızlığım../Hiçbir zamana yeniden duramadığım, tertemiz bir sayfa olamadığım hayata bakmaktan.. Yorgunluk çekiyor gözlerim.. İçinde kendime dair birikintilerimi bile derleyip toparlayamamaktan yorgun düşmek, silinip bir müddetsizliğin çemberinde, ben vardım sahiden diyebilmek bana ait olan birşey değil artık biliyorum..

Bilmek sorumluluklarımı bana geri getirmez bu anlamda.. /Hata yapmaktan bıkmayacağım bir hayatı kabullenemedim bir ölçüde..Sınırların içimi ateşlere veren tarafında susuyorum binlerce defa.. /Tam konuşacağım, susuyorum.. Susmaktan bıkmayan bir ben, bir daha olmayacak sanırım..

Beni anladığını sandığım bir hayat varmış.. Benim onu anlamaktan bıkmadığım bir hayat içinde.. Kendi kendine../Binlerce hayattan sadece bir tane.. Ne kadar uzaklaşıyorum kendimden.. Utanarak.. Ama anlaşılmayacak derecede sıkılarak, kıskacında yarını umuttan silerek bir parça daha, nasıl da uzaklaşıyorum gerçekliğinden kendi yüzümün../

Kapıları araladığımda gözlerimi alan her satırda aşk yatıyor.. Aşk çıkıyor karşıma okuduğum her kelimede.. Her cümle kendini doğuruyor yalnızlığından.. /Bir zaman geliyor ki, unutturuyor kendini bana.. /Kelimeler eriyor sevdanın düşlerinde.. /Ne bırakıyor geriye.. Ben biraz daha olgun, biraz daha yaşlanırken bu sürgitin avuçlarında../Uzak yine uzak kalıyor hayata.. /Biraz daha uzaklaşarak.. Uzaklığın acısını yaşamak, artık yok satıyor aşk.. /Aşk yoksa, yoksa zaman mı daha uzak../..

Ne kadar ayrı kaldım yazmaktan, bir doğumgünü geçti bu yalnızlıkta../Yağmurlu kimbilir kaç gece, ve düşlerine takılan kimbilir kaç düşünce.. Elimin kaleme kağıda gittiği her yalnızlık, sen diyerek başladı ve sen diyemeden bitti..

'Otelin çiçekleri gökyüzü, /Perdesiz evlerde bakışan hırsızlar, /Buğulu bir yorgunluk, /Ama ne ölümdür bu, /Ne düşlerime saplanmış bir uykusuzluk..Suskunluk sadece, sadece suskunluk..'.. Bildiklerimi, tanıdıklarımı, yaşadıklarımı nasıl anlatsın zaman, anlattı diyelim, nasıl dinlesin zaman..

Oysa radyodan sızan sekiz ajansı, tükendiğini yineliyor durmadan yaşanılan her anı..Uzun süredir, karaladığım bir kaç cümle, yatıp duruyor kağıt üzerinde.. /Yok saydığın şu hayat, /Ne çok düşünür oysa seni, /Kim sustuysa gözlerine, /O konuşur gözlerini../..

Değişmiş kurgusu bozuk cümlelerim.. Bir sessizlik, ya da bunun gibi binlerce sessizlik, ne anlatacak sonrasına, içinde boğulduğum zamanın yanısıra... İsmini geceden alan şiirlerimin koynunda uyuyorum şimdi../Kendimi vuruyorum ansızın köşesiz harflerin gölgesinde..

Sen baktığında, ya da bir başkası..göremiyorum düşlerimi.. Böylesi daha kötü..Daha iyisinden, daha iyi bir ölüm seçiyorum şimdi, hiç yaşanmamış olan.. daha beter bir suskunluk.. Nereye kadar../

İsmini unuttuğum bir zamandı, sadece ismini..Hatırlayabildiğim, benden daha çok sevilmen.. Daha çok sen, içimden.. Şimdi aynaya, son kez bak benim için.. /..