Türk tarihine bakınca, Türkler için iki değişmez din var ve bu dinlerin yanında da ruhları tatmin amacıyla seçilen yedek dinlere inandıklarını görmek mümkün. Sabit dinlerden biri devlet, diğeri töredir. Devlet ve töreye ters düşen hiçbir dini kurala Türkler uymamışlardır.

Türkler yaratıldığından bu yana hiç devletsiz kalmamışlar, bir boy başka bir boyun kurduğu devleti yıkmış, yerine kendi devletini kurmuş ve devlet denilen dini yaşama ve yaşatmaya devam etmişlerdir. Devletsiz bir Türk, Tanrısız bir ateist gibi bocalamaktan öteye gidemez. Devletle çelişir, ama ondan vazgeçemez; bir ateist de aynıdır. Sürekli Tanrı’yla ve onun kuralı saydığı unsurları eleştirir ve bu kurallara sövüp sayar.

Türkler alternatif, yani seçtikleri ikinci bir dini yaşarken, töre ve devlet bekasını zedeleyici hiçbir dini kuralı almamış, onların yerine devlet bekası ve törel değerlerden oluşan kuralları dinin kuralı sayıp, yaşamlarını buna göre düzenlemişlerdir.

Türklerde devlet kurumlardan oluşmaz. Devlet bir liderin önderliğinde yaşam alanı oluşturmaktan ibarettir. Bu yüzden lider devlet kadar olmasa da, devlet kutsallığını koruduğu için o da kutsaldır. Ne derse doğru odur ve buyrukları sorgulanamaz. bu konuyu Merhum Alpaslan Türkeş'in yazdığı "Dokuz Işık Milli Doktrin" adlı kitapta da görmek mümkündür.

Bugün Türkiye halkına baktığımızda törelerin İslam'ın bir emri gibi düşünüldüğünü ve algılandığını görmekteyiz. Anadolu Türklüğünde eski törelerin birçoğu değişmiş, terk edilmiş, yerine Arapların kültürü alınmış. Ancak devlet ve yurt kutsallığı değişmemiştir.

Hulasa Türkler hangi dine girerse girsinler, asıl dinleri olan devlet ve yurt dininden vazgeçmeyecek ve ilelebet bu dini sürdüreceklerdir.

Mevcut kabullendiklerini söyledikleri din olan İslam kitabı da kutsal bir emanet olarak, dantelli kılıflar içinde, duvarlarda ya asılı duracak ya da güzel bir melodiyle nefislerini tatmin için Arapça okunmaya, anlaşılmamaya, bu yüzden de aynı yaşantı ve inanışlara devam edilecektir.

4 Nisan 21
Gölcük