Sen Üşüme Diye
31.10.2003
Yazamayanyazar

Gece sessizce örtecek üstünü.Bütün bir gün yaşadığın onca itiş kakıştan onca şaşırmadan,onca yitirdiklerinden ve onca kazandıklarından sonra.Bir camın önüne geçeceksin.Dalacak,anlamaya çalışacaksın.Bütün bunların neden olduğunu.

Bütün bunların neden olduğunu.Yüzyıllardır insanoğlunun çözemediği bu bilmeceyi birde sen soracaksın.Bir yalnızlıkla çoğalıyoruz diyordu bir şair.Öyle bir yalnızlık duygusu işleyecek.Şehrin bütün anneleri, bütün bekçileri, bütün kederlileri bütün sarhoşları, bütün aileleri televizyonun önünde, sen camın.Unutmalıyım diyeceksin ölüleri,ayrılıkları,soruları.Böyle şeyler düşünme diyeceksin kendine.Aklına çok şey gelecek anlamsız, televizyondaki o kadının ani duruşu.Simitçinin biriktirdiği bozukluklar.Acımadıkların.Sana acımayanlar.Sevgilini düşüneceksin, bir yakınlıkla sıyrılmak için bu kahreden oyundan.Mışıl mışıl uyuyor şimdi.Beni ne kadar da az tanıyor diyeceksin. Taktığım bu suratlardan, dokunup titrediği duvarlarımdan.Kelimeler diyeceksin satır aralarında kalan o yazar gibi elimde kalan.Paradoksal evrene karşı kelimeler.

Ve sesizce süzülüp camından üstünü örteceğim.Sen üşüme diye.

Özgür Gökhan Ergüven