Onların tankları vardı,bizim Allah'ımız.
Onlar barış'a sıkıyordu kurşunları,
Biz sadece sapanla taş atıyorduk,
Gündüzleri,gece yarıları...

Filistin'li bebe,
Sana soracaklar ahirette,
Seni kim şehit etti diye,
Diyeceksinki;Onlar,
Sadece beni şehit etmedi,
Sadece insanlığa kurşun sıkmadı,
Dünya'nın da içine etti...
Aklınızı başınıza devşirin zalimler,
Artık canımıza yetti...

Onların gözyaşartıcı bombaları vardı;
Gözyaşartıcı bombalara ne gerek vardı,
Biz zaten yıllardır ağlıyorduk.
Sofralarımızda ne baklava,ne börek vardı...
Yıllardır acı yemiş,acı içmiştik.
Kendi kefenlerimizi,
Ellerimiz le ölçüp biçmiştik.
Alevlerini artırın cehennemin,ey zebaniler;
Çünki zalimler geliyor,
Lanetlenmiş olduklarını,onlarda biliyor...

Onların mataralarında kan vardı;
Biz içecek su bile bulamıyorduk.
Yerlebir oldu evlerimiz,
Hiç bir evde oturamıyorduk.
Çocuklara bile acımıyorlardı.
Yani anlayacağınız;yürekleri o kadar dardı.
Filistindi burası,
Bırakıp gidemezdik yurdu...

Yazanlar yazıyordu günahları,
Bozupta tuzakları,
Onlara başka tuzaklar kurdu...
Bunların şerrinden binlerce insan,
Rabbine sığınıp sığınıp durdu...

Onlar cenazelerini;bağıra çağıra gömüyordu,
Biz ise fatihalarla,tekbirlerle...

Onların ağlama duvarı vardı,
Bizim Mescid-i Aksa'mız.
Aksın vatan için,aksın kanımız.
Yüzümüz gülse bile,
Ağlar durur hep bir yanımız.
Döve döve bütün çocuklarımızın kemiklerini kırdılar.
O televizyon da gördüğünüz çocuğu,
Baba'sının kucağında vurdular.

Ağla,
Ağla insanlık ağla;
Ağla da dursun bu akan kanlar...