İnternet ağının tüm dünyayı sarmasından sonra sosyal medya denen bir olgu oluştu. Özellikle Facebook ve Twitter en başta yer aldı. Öyle ki bu iki özel site, hemen hemen her eve, her cebe girdi.
     İnternet, günümüzde insana sunulan en büyük kolaylıklardan biri. İnsan, bunu amacında kullanırsa çok faydalı işler yapabiliyor. Ama gelin görün ki bunu amacı dışında kullananlar çoğunlukta. Çünkü insan çiğ süt emmiş. Hiçbir işi hayrına yapmıyor. Her şeyde kalleşlik, kötülük ve çirkinlik yapıyor. Neticesi de genelde çocuklarda olumsuz durumlar yaratıyor.
     Facebook ve Twitter gibi sitelerin kötü amaçlı kişilerin elinde çok kötü bir silah olabileceğini buradan defalarca yazmıştık. Özellikle 12-15 yaş arası gençliğe henüz adım atan kız çocukları için bu tehlikenin kat be kat fazla olduğunu söylemiştik.
     Çocuklara, cep telefonlarının, internetin sadece amacı doğrultusunda verilmesi gerektiğini defalarca yazdık buradan. Aksi halde çok canlar yanacağını söyledik. Ders notlarının düşeceğini, arkadaş çevrelerinin değişeceğini, bunlardan da öte uyuşturucu, beyaz, çeşitli olumsuz hapların bu çocukların hayatına girebileceğini belirtmiştik.
     İşte korktuğumuz başımıza geldi. Milli Eğitim Bakanı Sayın Kemal Dürüst bu konuda bomba gibi bir gerçeği basında açıkladı. Bakan Dürüst, “Sosyal Medya üzerinden çocukları tuzağa düşürüp seks amaçlı kullanan ve daha sonra tehditle uyuşturucu ticaretine bulaştıran bir şebekenin” varlığından söz etti.
     Bakan Dürüst: “Bu şebeke mensupları küçük yaştaki çocukları tuzağa düşürüp seks amaçlı kullanıyor, daha sonra da tehdit yoluyla uyuşturucu ticaretine bulaştırıyor” dedi.
     Bu açıklama bizim daha önce yazdıklarımızı, buradan söylediklerimizi doğruluyor. Bu nedenle anne ve babaların çok dikkatli olması gerekiyor.
     Anne ve babalar genelde, çocuklarının telefona sahip olmasını normal karşılıyor. Çünkü onlarla her an iletişim halinde olduklarına inanıyorlar. Okulda, dışarıda hemen onlarla irtibata geçebileceklerine inanıyorlar.
     Buraya kadar güzel ve doğru olan şeyler bunlar. Ama madalyonun öbür yüzüne nedense hiç bakan yok. Bu çocuklar, kimlerle görüşüyor? Kimlerle konuşuyor? Kimlerle arkadaş oluyor?
     Facebookta veya Twitter’da binlerce arkadaşa sahip olabiliyor bu gençler. Her türden insanlar olabiliyor bunlar. Hiç tanımadıkları, hiç görmedikleri, hiç bilmedikleri, hiç konuşmadıkları insanlar.
     Arkadaş olabilmek için sadece bir tıklama yetiyor. Gönderilen isteği kabul etmek yetiyor. Ama iş, asıl bundan sonra başlıyor.
     İnternet alemi, sosyal medya denilen şey o kadar sahte, o kadar yalancı bir düzen ki neredeyse hemen herkes kendi gerçek kimliği ile çıkmıyor ortaya. Sahte yüzler, sahte resimler, sahte isimler… Yani hemen hepsi çakma…
     Dünyayı tam olarak tanımayan genç kız da sahte olan bu resimlere kanıyor. Biraz da yakışıklı bulduysa hemen arkadaşlık isteğini kabul ediyor ve kısa bir süre sonra tuzağa düşüyor.
     Anne ve babalar, çocuklarını kontrol edebiliyorlar mı? Kimlerle görüşüyor, hangi adreslere giriyorlar, nerelere gidiyorlar? Bütün hareketlerini kontrol edebiliyorlar mı? Hayır…Genel yargı “Benim çocuğum öyle şey yapmaz!”
     Evet. Yapmaz. Ama elin adamı öyle bir kandırır ki yapmaz dediğiniz en uysal en akıllı çocuk bile elden gidiverir.
     İş, işten geçmeden çocuklara sahip çıkmak gerek. Onları kontrol altına alıp, telefonu ve interneti sadece amaçları doğrultusunda kullanmalarını sağlamak gerek. Özellikle bu sitelerde tanımadıkları, yabancı kişilerle görüşmelerini engellemek, bu ağlardaki tanımadıkları arkadaşları listeden silmek gerek. Çocuklarını da buna ikna etmeleri ve rızalarını sağlamak gerek.
     Yoksa iş, iten geçerse yapacak bir şey kalmaz…