Kabil..
Adem ile Havva'nın büyük oğlu.
İster mit, ister inanç, o insanlık tarihinin en karanlık lekesi.
İlk katil.
İnsan damarın patlayabileceğini onun sayesinde öğrendi. Ve öfkesini nasıl kullanacağını da.
İlk katil.
İlk günahkar değil, ilk suçlu da, onlar babası elmas hırsızı Adem'in sıfatları olarak kalacak sonsuza dek ;
Ancak Kabil'i böylesine özel kılan sıfatı çok farklı..
Kabil tüm insanlık tarihinin ilk affedilmeyeni..
Onun günahları nesillerce anlatıldı, kibri, kıskançlığı, acımasızlığı.
Kutsal kitaplarda geçti, anlatılara konu oldu ama kimse, hiç kimse çok basit bir şeyi yapmadı.
Kimse Kabil'e hislerini sormadı.Kimse Kabil'in hislerinden bahsetmedi.Evet Kabil ilk katildi ama unutulan şey şuydu ki;
Kabil "ilk" katildi.
Nasıl yaptı, neden yaptı, günahına hapsedilen bir adam olmadan önce o da sever miydi renkleri ? O da Özler miydi bir meyvenin kokusunu ellerindeki kanın pas kokusu köreltmeden hemen önce duyularını ?
Kimse sormadı, hayır. Bizler gibi, bizlere yapıştırılan vasıflar gibi, sindiğimiz tüm günahlarımız gibi.
Ocu olduk bucu olduk derken gün geldi öcü olduk, kötü örnek olduk kazananın belli olması için seçilen kaybedenler olduk, Habilin karşısında haksız olmak için Kabil olduk.
Çünkü her zaman Tanrının, üstün birinin olabilmesi için seçeceği bir günah keçisi olmalıydı. Seth oldu, Loki oldu, ama en çok da Kabil oldu, ben oldum, ben yazdım şimdi de belki de biz olduk.
Biz Kabil olanlar, kötü çocuklar, yanlış yapanlar, adam olamayacaklar.
Belki ne bin yıl öncesi düzeltilebilir, ne de bizim rolumüzün kesildiği yarın.Ancak yine de ;
Kabil'in de anlatacakları var..