İstanbul Devlet Tiyatroları, 27 Mart Dünya Tiyatrolar Günü nedeniyle Kıbrıs Türk Devlet Tiyatroları’nın davetlisi olarak 25 Mart Salı gecesi Gazimağusa Rauf Raif Denktaş Kültür Ve Kongre Sarayı’nda “İkinci Dereceden İşsizlik Yanığı” adlı oyunu sergiledi.
Oyun, tek kişilik bir oyun ve bu oyunda Kıbrıslı Sanatçı Berkay Tulumbacı rol alıyor. 2 Perdelik bir komedi olan oyunu Ali Cüneyd Kılcıoğlu yazdı , Elif Erdal yönetti.
“İkinci Dereceden İşsizlik Yanığı” oyunu, bu gün İstanbul’da en çok beğenilen, en çok seyirci çeken dört oyundan biri olarak gösteriliyor. İstanbul’da oynandığı süre içerisinde kapalı gişe oynuyor. Çok keyifli ve zevkli bir oyun.
Oyunun ana teması, adından da anlaşılacağı gibi, işsizlik. Üniversite mezunu olan bir gencin iş bulabilmesi için başından geçen komik olaylar ele alınıyor.
Bir Cumhurbaşkanının, başbakana kitap fırlattığını düşünün. Siz de üniversite mezunu bir gençsiniz. Askerliğinizi yeni bitirmişsiniz ve iş bulmak için tam o anda orada oluyorsunuz. Kendinizi nasıl hissederdiniz?
İşte oyun, bu tesadüflerle dolu. Oyuncu “Hep beni mi bulur böyle şeyler?” demekten kendini alamıyor.
Tek kişilik oyunlar zordur. Oyun boyunca, seyircinin dikkatini çekmek, onların sıkılmadan oyunu izlemelerini sağlamak, onları oyuna bağlamak ustalık ister.
Bu oyunda, Berkay Tulumbacı o ustalığı fazlasıyla gösteriyor. Büyük bir performans sergileyerek oyun boyunca seyirciyi oyuna kilitliyor. Öyle bir performans sergiliyor ki genç oyuncu, bütün izleyenleri büyülüyor. Adeta sahnenin her karesinde onu görmek mümkün. Sahnede adım atmadık yer bırakmıyor. Kan-ter içinde kalıyor.
Oyun, tek kişilik ama sahnede sanki de en az 10 oyuncu var. Tulumbacı olayları anlatırken büyük bir hünerle taklitlere baş vuruyor. Her karakteri sanki de o anda sahnedelermiş gibi oynuyor, onları canlandırıyor. Özellikle annnesi, babası, başının belası olan Berna’yı, polis karakolu komiseri ustalıkla sergiliyor sahnede...
Genç oyuncunun bu büyük performansı karşısında izleyici, dekora, kostüme pek aldırış etmiyor. Oyun, ışıklarla ve arkada cinevizyon gösterileriyle destekleniyor. Bu da ayrı bir güzellik katıyor oyuna.
Beni üzen nokta, böyle bir oyunun Gazimağusa gibi bir yerde, tiyatroyu çok seven bir şehirde seyircinin az olmasıydı. Salonda 70 kişi kadar bir tiyatrosever vardı. Oysa salon 260 kişilik. Yani neredeyse üçte biri kadar izleyici vardı.
Böyle bir oyun, İstanbul’dan Gazimağusa’ya geliyor ve halka ücretsiz oynanıyor. Maalesef Mağusalı tiyatroseverler bende hayal kırıklığı yaşattı. Oysa “Neden Mağusa’ya oyun gelmiyor?” diye birçok defa şikayetler duymuştum. İşte size oyun...
Reklam yapılmadı desek, değil. Tam tersi, bu oyunun reklamı çok iyi yapıldı. Günlerce basında haber olarak yer aldı. Gazetelerde, televizyonlarda, radyolarda haber olarak verildi. Bunların dışında sosyal iletişim ağlarında facebook, twitter gibi sitelerde günlerce yayınlandı.
Artık seyircinin düşüncesine saygı duymaktan başka bir şey gelmiyor elimizden...
Umarım 29 Mart Cumartesi gecesi Lefkoşa AKM’de oynanacak oyunda aynı hüsran yaşanmaz. Lefkoşalı tiyatroseverler böyle güzel bir oyunu, performansı yüksek bir oyunu kaçırmazlar. Çünkü bir daha bu oyunu izleme fırsatları olmayacak...