bizim bilmediğimiz anlarki açıklığını
tinin, açıklamak pek mümküm değil gibi. hassas,
kibarımsı, moda pırıltısı, kimselerin açıkça
dile getirdiği aşk, toprak sevgisi ve de bittabii
sahil kasabası hep yakınımda. italyan ağzımla
onlara çok özlü bir söz tıslıyorum. kulak memesini
emip, ısırıyorum kıkırdağını. fantezim paramparça.

büyük yazarlar, çok büyükler. haliyle şairleri toz
kondurulmamalılar. şiir halktan, aş devletten,
film/acı ekrandan, aşk rengi kırmızıdan, tutku
bilindik seksten, sinirlenmekte dosttan, vermemek-
ten kalemi şikayetten. kafiyem zedelendi.

kötülemek fuzuli'yi âna hakarettir. bu da pek fel-
sefik and entelektüellik olmaz. gruplaşma olmaz.
tekrar olmaz. sabun olmaz. topluma yakışan olmaz.
milli eğitim olmaz. kitap, nedim, edebiyat, müzik,
dinamo, çanakçılık, güğümcülük, gocukçuluk, şemsiyecilik,
seyyar bisküvicilik, tatlı perşembeler, kara sabahlar, ruhi'nin
çiçek dürbününden bakmamaksa hiç olmaz. benzetmem
pek afilisiz.

korku ve pişmanlık uykuyu zorluyor. engelleyip
köşeye sıkıştırıyor. fareyi hatırlıyorum yapışıp ölen
tuzağa peynirini yiyemeden, patlatıp ödünü. bu şereftir
işte, çekip gitmek değil, marifeti anlatmak değil sevişmenin.

evet, pek çok şey yaşadık. sabahı biliyoruz. küfrü ez-berledik.
mısrayı tutturamadık hiçbir zaman. ayıramadık şeyleri.
tavanı bile göremiyoruz dileklerimizi iletmek için.
anlaşılır olmayı reddediyoruz.
kime ne deyip bırakıyoruz
kendimizi
kalıbın
şaşmazlığına.