Teşhis konulmadan önce de, teşhis konulduktan sonra da, bizden ayrılmayan bir gerçek MS. Sağlıklı, sporcu bir kişiyim ve... Bir gün Bayındır ile Tire arasında koşacağımı düşünüyorum... Fizik olarak , ağır işte, hafif işte... geniş bir alanda çalışabilirim. (MS den önce)

Kendime temelden çatıya kadar ev yapacak kadar inşaata yakınım. Temel kazmaktan, harç karmaya, duvar yapmaya , kalıp çakmaya...geniş bir alanda çalışabilirim.

Bu arada eğitimi de boşlamıyoruz. Enerji ihtiyacının güneşten karşılanabileceğine inanan, fen eğitimi görmek isteyen birisi...

Üniversite döneminde, az düzeyde denge kaybı yakınması ile Mediko’ya gittim. Ordan üniversite hastanesine sevk edildim... Rahatsızlık bulunamadı... tansiyon ile ilgili olabileceği söylendi... Sonradan bakıyorum da, aslında nörolojiye sevk edilmişim...

Denge kaybı, çatal görme, zamanlama yapamama gibi yakınmalarla, GATA’da (İstanbul-Kadıköy) bir hafta süre ile hastanede yattım. Ön tanı MS idi. Sonuçta teşhis konulamadı. Sağlıklı bir halde, hastalar arasında yatmak zor ve yıpratıcı bir süreçti.

MS nin, öldürmeyeceği, ancak sakat bırakabileceği gibi bir söylem vardı. Öldürücü olmaması iyi haber, sakatlığın boyutu konusunda bir yorum yok... Kötünün iyisi...

Sağ gözüm önce bulanık görmeye başladı, sonra tamamen görme yeteneğini kaybetti... Göz doktoruna gittim... muayene sonucu, gözden kaynaklanan bir sorun yok... dedi ve nörolojiye gitmemi önerdi.. Yerine göre hiç görememekten, çatal görmeye, yalpalayarak yürümeye başladım. Sürekli değil tabi... ara sıra...

Denge kaybı , çatal görme ve benzer yakınmalarla Dokuz Eylül Üniversitesi Hastanesi'ne geldiğimde, Egemen Hoca, muayene ettikten ve yakınmalarıdinledikten sonra, hastanede yatman gerekir...dedi... Yatmadım ve iki yıl hastaneye uğramadım. Bu arada ihtiyaçtan dolayı baston kullanmaya başladım. Yürüme güçlüğü, denge kaybı, çatal görme vs. yakınmalarla, üniversite hastanesine geldim. Bekleme salonunda beni gören Egemen Hoca, “sen iki yıl önce yatacaktın...” diye anımsattı. Hastanede 15 gün kadar kaldım..

Zamansız yalpalamalara, görme bozukluklarına, kolay yorulmaya bir gerekçe bulduğum için, rahatlamıştım. Benim dışımda insanların, bu rahatsızlığı tedavi etmek, hastalara yardımcı olmak için yoğum olarak çalıştığını düşünmek, insana yaşama daha sıkı sarılma isteği ve gücü veriyor.

1984 te hukuk fakültesine girdim... İnciraltı Öğrenci Yurdunda kaldım ve yurttan Fahrettin Altay Meydanına kadar koşmanın zevkini yaşadım.Halen duruşmalara gidemeyen, emekli ve çalışmaya devam eden bir avukatım. Bilgisayan, internet ve kitaplar çok işime yarıyor. Evde hazırladığım yazı örneklerini elettronik posta ile, büro dahil değişik yerlere gönderiyorum.

Yayına hazır en az 6 kitap çalışmam bilgisayarda duruyor. Edebiyat sitesine gönderdiğim bir çok çalışmam var. MS i nasıl solda bıraktığımı ispatlamak için, şu anda kullandığım tekerlekli sandalyeyi kendi haline bırakmam gerek.

Efes ile Sard arasındaki Kralyolu’nun haritasını çizmek için, uydu görüntüleri üzerinde çalışma yaparken, Bayındır’ın Kızılcaova Köyünde, ilginç bir kabartma gördüm... Pek çok defa geçtiğim yolun kenarında, en az iki futbol sahası büyüklüğünde, ilginç bir kabartma...

İyi de bunun MS ile ilgisi yok ki... denebilir. Doğru ama, MS li biri ile ilgisi var...

Efes ile Sard arasındaki yol, Bayındır’da ikiye ayrılarak, bir ucu da Karabel üzerinden Buca-Kaynaklar’a bağlanıyor.
Buca’dan, Bayındır’ın Çınardibi köyüne doğru düzenlenecek bir yürüyüş yolu muhteşem olur... Ben asıl Bayındır ile Sard arasındaki yolu hayal ediyorum... Sonuç olarak, rahatsızlık fiziki engele neden olabilir...ancak hayal dünyanızı sınırlayamaz.